öylesine hızlı yürüyordu ki adam,sanki yollardan intikam alır gibiydi. sessizdi, yüzü gülmüyordu. seri adımlarla yürürken sadece yola bakıyordu.

Etrafında kimsecikler yoktu, bir tek o vardı kafasında, onun hayali yollara bezenmişti sanki, her adımda ona yaklaşmanın ümidi. Bir adım kalmıştı işte ona kavuşmak için.
Bir anda sendeleyiverdi yol sanki tükenmişti. yoldaki yarin hayali kayboluvermişti birden.
Ayakları durmuştu bir anda, etrafına bakındı, kuş sesleri, insan sesleri gelivermişti kulağına.
Uyanıvermiş ti o derin uykudan.Gözlerini kapattı yeniden, onun hayalinden ayrılmak istemiyordu, ama yol tükenmişti, bitivermişti.
Gitti yarin hayali gözlerinin önünden, tekrar kapadı,açtı, kapadı açtı gözlerini belki tekrar gelir diye. Ama nafile tılsım bozulmuş hayal kaybolmuştu.

Çöküverdi olduğu yere,ağlıyordu. Hayallerinin bile kendini terk edişine. Ve yine düşmüştü yalnızlık girdabının içerisine.
Ayağa kalktı. O hızlı yürüyen, hızına yetişilemeyen adam gidivermişti. Ayakta zor duruyordu.
O koşar gibi yürüyen ayaklar zor taşıyordu o yorgun bedenini, bir dayanak aradı kendisine, ama kimsecikler yoktu yanında. Yapayalnızdı işte.

Yol bitti,
Çekip gitti,
Bu bana yetti
Yalnızım işte....

27 TEMMUZ2011