ONLARIN DİLİNDEN
Sizlerden biriyim aslında…
Sizin aranızdan.Aynı topraktan ,aynı havadan,aynı sudan…
Yanı başınızda sizinle izliyorum en çok sevdiğiniz diziyi.Bahçeye ektiğiniz rengarenk çiçekleri ben suluyorum, en anlamlı bakışlarımla.Sizinle temizliyorum evin her köşesini .Bir bakmışsınız ben gaza basıyorum siz direksiyonu çeviriyorsunuz.Çalan her müziğe ayrı bir tempo tutturup,her şarkıya eşlik ediyorum alfabesini kendim oluşturduğum cümlelerle…
Sizin el kol hareketlerinizle ben de spor yapıyorum,okuduğunuz kitapla bende çeviriyorum hayatın sayfalarını…Birşeyler yapıp güldüğünüzde;dikkatle sizi izleyip ben de kahkaha atıyorum.Hayatı hak ettiğince ben de yaşıyorum…
Sizlerden biriyim ben de…
Sizler gibi hissediyor, üzülüyor, ağlıyor,özlüyor ve sizler gibi seviyorum yaşamayı. Sizlerden biriyim,güneş hepimiz için yolluyor gündoğumlarını.Bulutlar hepimize düşürüyor, bazen ılık bazen serin yağmur damlalarını. Engelli diyorlar bana; engelleniyor hareket şansım çünkü; bedensel hastalığımla. Engelli diyorlar bana ; gözlerim karanlıklara bakıyor ya da kulaklarım duymuyor, yürümüyorum belki sizler gibi rahatça.
Engelli diyorlar bana; oysa görmemem engel değil sevmeme, konuşmamam engel değil okumama, duymamam engel değil anlamama,yürümemem engel değil ulaşmama… Çünkü alıştım engellerimle engelsiz yaşamaya…Seviyorum zorda olsa parmak uçlarıyla yürümeyi, bir çiçeği avuçlarıma alıp kokusunu çekmeyi…Bilin ki ayaklarım yürüyemez olsa da yüreğim koşar adım hayatın arkasında…
Sizlerden biriyim ben de…
İlginizi,sevginizi,fedakarlığınızı fark ediyorum.Hastalandığım gecelerde sabahlara kadar nöbet tutuyorsunuz.Aman ha ateşi yine yükselmesin ! ’’ diyerek alnımı okşarken yanağıma öpücük koyuyorsunuz. Önce benim susuzluğumu giderip kendinize bir sonra ki yudumu saklıyorsunuz.Yiyecekleri savurup,dağıtmama kızmayıp,değerleri eşyalarınızı kırıp,bozmama ses çıkarmıyorsunuz..
Alışverişte ilk benim ihtiyaçlarıma yer veriyorsunuz.Her şeyi sevdiğim,seveceğim renklerle ışıl ışıl seçiyorsunuz.Akşam gezmelerine birlikte çıkarıp;düğünde,bayramda beraber eğlendiriyorsunuz.İlginizi,sevginizi,fedakarlığınızı fark ediyorum…
Bazı insanlar bizi tanımadığı için hor görüyorlar,bu dünyadan bir canlı değilmişiz gibi bakıyorlar,ağzımızdaki ıslaklığa yüz buruşturuyorlar.Kalabalık ortamlarda çıkardığımız o anlamsız cümleleri korkunç bir öfkeyle karşılık veriyorlar.Oysaki sevincimi anlatıyorum onlara.Onu görmenin,tanımanın hoşnutluğunu tarif ediyorum.Kalplerinde ki merhameti koruyanlara meleklerin dua edeceklerini fısıldıyorum.Yine de kızmıyorum onlara.Bize el uzatamayan çaresizliklerini,günün birinde bizim gibi olma korkularını böyle dile getiriyorlar bel ki. Ne kadar katı davranmış olsalar da onlar ister mi hiç bizim böyle kalmamızı?
Sizlerden biriyim ben de…
Kimi zaman sönmüş zannetseniz de yine de heyecanlarım var, beni arayıp sorduğunuzda, sırtımı sıvazladığınızda mutlu olan bir tarafım var.Benden vazgeçmediğinizde,yanıma geldiğinizde,ellerime değdiğinizde,ilgilendiğinizde, göğsümde atan bir kalbim var.Sanır mısınız ki anlamaz onlar ? Sizler yanımda oldukça sevinçle dolan bir yüreğim var…
İlk baharda yeşeren ağaçlarla benimde hayallerim yeşeriyor.Madem milyonlarca canlı arasında bana da verilmiş bu mükafat ;ben de sabırla,her gün güneşin doğumuyla değişen,tazeleşen dünya’dan nasibimi görmeyi bekliyorum.Biliyorum melekler fısıldıyor her gece rüyalarımda’’Allah her zorluğa rahmetiyle güzel,bereketli bir hediye gönderecek’’diyor.Duyuyor,yürüyor,görüyor,hissediyorum…
Sizlerden biriyim ben de…
Engelim var diye vazgeçmiyorum ne yaşamaktan ne sizlerden.Aman ha sizler de vazgeçmeyin benden!… Unutmayın! Bizde varız, destek olursanız mutlu yaşıyoruz. Güneşi,yağmuru, yarını birlikte karşılıyoruz...