Necip Fazıl’ı yaşamak ….

O gün her şey alışılmışın dışında nüksediyordu sıradan değildi basit hiç olamazdı . Sadece Hayallerimi süsleyen asırlardır beklediğim bir asalet ile karşımda duruyor idi . Sayfaları ağır ağır çevirdikçe O anki ruh halime uygun ve kafama balyoz etkisi yapan ihtişamlı dizelere maruz kaldım …

Akrep, nokta nokta ruhumu sokmuş,
Mevsimden mevsime girdim böylece.
Gördüm ki, ateşte, cımbızda yokmuş,
Fikir çilesinden büyük işkence.

…………………………
“Fikir çilesinden büyük işgence “diyordu. Elbette durgunluğum’a sebep fikir işgencesini böylesi güzel anlatan başka dizeler olamazdı diye düşündüm.

Ömrümce düşlerimde yaşattığım ama ulaşamadığım bir nadide takı gibi duruyordu her dize her kelime …..
Satır araları hayranlıklarımı kamçılıyor okudukça zaman donsun istiyordum.

Evet, her şey bende bir gizli düğüm;
Ne ölüm terleri döktüm, nelerden!
Dibi yok göklerden yeter ürktüğüm,
Yetişir çektiğim mesafelerden!


“Ey güzeller güzeli dizeler diye haykırmışım “ Çıldırdığımı düşünüp ev ahalisi yanıma koşturmuştu. Bana bakan boş gözlere heyecanla neler anlatıyordum neler “bakın ne kutlu sözler umutlarıma düşüncelerime sabahlarıma yağan yürek çırpıntılarıma adeta can veren dizelere bakın! diyordum.

Yağız atlı süvari, koştur, atını, koştur!
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları.
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur,
Ne senin anladığın kadar, kaldırımları...
Meger tüm baharlarda onu aramışım Tüm şiirlerde romanlarda onu özlemiştim…. Soluksuz okuduğum “Kaldırımlarında “Özgürlüğümü yaşadım…. Soldurduğum yüreğime direnç katan

saadet USTAM’dı artık. İsmini anarken bile ürperdiğimi ve biçare hak etmeyişlerimi de biliyordum . Ama böylesi bir kaleme nasıl olur da eğilmezdim.

Hayat bulduğum yeniden doğduğum o efsane dizelerini nasıl anlatabilir nasıl yorumlardım. Ondan öncesi ve sonrasını düşünemiyordum artık …

Kaçır beni âhenk, al beni birlik;
Artık barınamam gölge varlıkta.
Ver cüceye, onun olsun şairlik,
Şimdi gözüm, büyük sanatkârlıkta.

……………………Şimdi !diyordu gözüm büyük sanatkarlıkta O erişilmez aşk’a koşarken .

Parçalanmış yorgun bedenimde güç , sönen gözlerimin Feri olmaya başlamıştı.
Kurtar sevdamı yabancı gölgelerden ….Ulaştığın Rabbim ‘i senin gibi anmayan diller yok olsun diyordum haykırarak.
Ahhh beni vuran Sakarya ..


Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük! ..

Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
…………………………………
Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!(N.Fazıl)

Ey adı güzel yanında bir toz zerresi kadar olamadığımız Usta …..yolu güzel Nur..
Seni okuduğum zaman kaygısız kaldım çünkü yalnız değilim diyordum kavurucu sıcağın acılarını sancılarını yaşarken. …Yalnız kalmayacağım çünkü sen varsın ey sevgili Usta.

Jale Keskin