Yeni evimize taşınıyoruz.
Eşyaların tümü taşıyıcılar tarafından aşağıya indirildi.
Eskimiş yeni evde kullanılmayacak olanlar salonun ortasın toplandı.
Bazıları ihtiyacı olanlara verilecek, çok eski olanlar çöpe atılacak.
Birden onu gördüm, çamaşır sepetini.
Banyoda ilk günkü güzelliğini, renginin fayanslarla ahengini hatırladım.
Mavi renk hakimdi banyoda, adını da "maviş"koymuştuk kızlarımla.
Kapağını günde kaç kere açıp kapattık bilinmez.
Tüm kirli çamaşır yayıntımızı güzelliğiyle örtüyordu nazlı nazlı.
Kızlarımın boyundaydı onlar küçükken.Şimdi o küçücüktü.
Üzeri sıyrılmış yıpranmış güzelim mavi rengi yer yer siyahlaşmış.
Ne çok şeyi bizimle yaşadı gördü diye düşündüm.
Banyoda söylenen şarkılar kızlarımın bazen yıkanmak istemiyorumları.
Benim ve eşimin ayna önünde konuşma provaları.
Kızımın tiyatro replik ezberleri.
Küçük kızımın halk oyunları dans figürleri,benim TSM şarkılarım.
Ölümlerde hüzünlerde hıçkıra hıçkıra ağlamalarım...
Annem, babam,kardeşlerim,yakın akrabalar,yatılı konuklar,arkadaşlar,dostlar...
Ne çok değişimlerimizi gördü,yaşadı,kaydetti.
Şimdi ise eskidi diye gözden çıkarıyoruz,ne acı.
Ama mutlu bir çamaşır sepetiydi,bizimle rahat yaşadı.
Sevgi gördü temiz tutuldu, hoyratça davranılmadı.
Kirliler kokmadı,tıka basa dolmadı.
Her çamaşırdan sonra silindi,mis gibi temizlendi,çiçek koktu.
Bizimle güldü,eğlendi,rahat etti yıllarca.
Birazdan taşıyıcılar gelecek,seninle birlikte tüm eşyalar gidecek.
Bu evdeki izler silinecek…
Seni unutmayacağız sevgili çamaşır sepetim.
Gideceğin öğrenci evinde de mutlu olacaksın bundan eminim …