Ağabeyimi vurdular,
Kardeşlik zor bir şeymiş
Ardından beni de
Canımdan can aldılar
Beni iki kere vurdular
Önce ağabeyimi sonra beni
Vatanın sağlığı gözümdeydi hep
O giymişti de, ben ne üniforma ne de kep
Giymeden vurup, seyre durdular
O’nu daha yirmi birinde
Beni aylardan birinde
Hatırlayamıyorum ölmüşüm
Van’ın Gürpınar Kazası’nda
Patlayan bir silah kazasında
Naçizane yazmış olduğum şiirlerden bir tanesini sizlerle paylaşmak istedim. Ülkemizin içerisinde bulunduğu durum ortada. Son 25 yıldır musallat olan PKK terörü, şimdiye dek çoktan bitmesi gerekirken maalesef 2008 yılına yaklaştığımız şu günlerde ki, birkaç gün evvel sınır ötesi için düğmeye basıldı, halen baş göstermekte. Dağda, şehirde, ovada, siyasette vs. hemen her platformda boy boy fotoğraflar sergilemekte. Biz de halen bir partinin kapatılıp kapatılmaması konusunda anketler düzenlemekteyiz. Ya da sınır ötesi operasyona kilitlenmiş bir halde yol almaktayız...
Sınır ötesi veya berisi hiç önemli değil. önemli olan, Türkiye Cumhuriyeti’nin evlatlarına namlu doğrultan, Devlete her fırsatta ve platformda kin ve öfke kusan bu hain ve işbirlikçilerin biran evvel hakkettikleri cevabı almalarıdır. Ancak dikkat edilmesi gereken önemli bir husus da, iç kargaşa ve sükunetin bozulmamasıdır. Bu hainlerin asıl istedikleri işte budur. Halkımızın bu konuda son derece dikkatli ve titiz olması gerekmektedir.
Sevgili dostlar, ben ağabeyimin vurulduğunda henüz 3 yaşındaymışım ve O’nu hatırlayamıyorum. Yüzünü hiç göremedim, saçlarına tenine deyemedim, O’nu bir kez dahi öpüp koklayamadım. Tıpkı yarın da o babasının tabudu başında olup bitenlerden habersiz öylece bakan şehit çocukları gibi. Evet onlar, onlarda bir başka zamanda, başka bir anlatım biçiminde ve şeklinde yazdıkları şiirlerle duygularını anlamaya çalışacaklar sanırım. Bu iş 25 yıldan 26 yıla sarkmaz inşallah ve biran evvel son bulur diyor ve saygılarımı sunuyorum.