Tesadüf...
Herkesin nadir yaşadığı durumlardan biridir.Hep hayalini kurduğu ama hayaleden öte gidemediği hayalleridir.Üstüne birçok yorum yapılan,gülerek anlatılan,olmasını istediği bütünlerdir aslında.Ama tesadüf bizim için öyle olmamıştı aslında.İlk zamanlarda birbilerinin farkında bile olmayan,ama sonra birbirlerinin heyecanları ve kalplerinde bir parça olmayı başarabilenlerdendik biz !

Hayatın üzerine hep olumsuz yorumlar yapan,ama birgün nasıl oldu ise o hayata birşeyler borçlu olduk biz.Bir teşekkür,bir şükrütme arzusu doğurdu bizde.Aslında farklı yaşamlardaydık.Sen bazı şeylerini yoluna koymuş onlar üzerine emekler harcarken,ben yoluna girmeyen doğrularımı inadına yoluna koymaya çalışan ama başarısız olanlardandım.

Ortak noktamız ise maskelerimizdi.Bizler neşeli,mutlu,herşeyi yolundaymış gibi göstermeye öyle alışmışızki çevremize,maskemiz az yerinden oynasa,çevremizdekiler rahatsız olur ve benimseyemezlerdi bizleri.Bizim tesadüfümüz tesadüflerin en küçüğü ile başlarken;biz başımıza geliceklerden habersiz tesadüfün vermiş olduğu aptal mutluluk ile gülümsüyorduk herkeze ve birbirimize...

Heyecan...
Bu konuda ikimizde farklı noktalardaydık..
BEN ; HEYECAN DELİSİ..SEN; DELİSİ TARAFINDAN HEYECANLANAN DELİ...

Şimdi bilmediğim bir kitabı okur gibiyim..Kitabın sonuna gelmeye cesaretim de yok,hakkımda...
Madem bu kitap ben istemeden düşmüştü elime sonunu anlatacak olan da sensin bana..

Biz yasak aşıklar...
Sonunda sonuna geldiğimiz anlardayız...
Bittik...
Bittim...