Uyuyabilmek…

Rabbimin bizlere bahşettiği nimetlerden biridir.

Başını yastığa koyunca uyuyabilenler, belki bunun önemini anlayamazlar.

Benim gibi uykusu sorunlu olanların, gülümsediğini görür gibiyim.

Çocukluğumdan itibaren, yattığım gibi uyuduğum günler, nadirdir. Soğuk kış günlerinde, yorgana sarınıp, uykuyla buluşmak biraz daha mümkün olsa da, havalar sıcaklaştıkça, yatıp, kalkıp ev içinde gezinmeler fazlalaşıyor.

İstanbul’un son hafta içinde bulunduğu, bunaltıcı Temmuz sıcakları göz önüne alınırsa, kirpiklerimin kavgalarının arttığını tahmin edebilirsiniz.

Kendilerine yaptığım sayısız rica, okuduğum dualar, aşırı sıcakların da etkisiyle, bugünlerde pek mümkün görünmüyor.

İki gözümün gözkapakları, taarruza hazır erler gibi inatla didişmelerini sürdürüyorlar.

Bazı arkadaşlarımın söylediği gibi, başı yastıkla buluşmadan uyuyabilen insanlara bayılıyorum.

Uyku ne büyük nimet Allah’ım! Vücudumuz dinleniyor, ertesi günün koşuşturmaları için enerji biriktiriyor.

Bir de yine uyuyamıyorum diye, siniri zıplamıyor, insanın.

Neyse ben daha çok bahsedip, sizin de uykusuzluğunuzu uyandırmayayım. Olur ki genel uykusuzluk ilan edilmiş, biz de toptan firar edelim derler, benim yüzümden tatlı uykunuzdan olmayın!

Hayırlı, dinlendirici derin uykular dileklerimle!