Kendi kendisiyle konuşup gülen birilerini görürsen;onun kendi çapında filozof olduğunu kabul et!

Şöyle böyle yaparım diye ahkam kesenlere;son olarak ne yaptığını sor!

Konuşurken “valla billa yalanım yok” diyenlere içinden gülüp geç.

“Hayatım roman!” diyenlere inanma;çünkü herkesin hayatı roman…

Sürekli akıl verenlere “ sen çok akıllısın” diye pohpohla.Sakın para isteme…

Kollarını açarak dayılık yapan çocuğun yaşındakilere;”aferim sana,ne cesur adamsın” de.Çünkü ondan zabıta bile tırsır.

Çaycı mafyasının her servisinde getirdiği çayı, sakın içmemezlik yapma.Evinde on çocuğunun da “ekmek” diye zırladığını düşün!..

Çürük çarık sebze almak istemezsen; sebzeyi sürekli pazardan al.

“İmitasyon değil bunlar” diye bağıranın tezgahından ayrılma.Çakma mallardan birkaç tane de sen poşetine zula edersin!..

Pazarcının hayal gücünü merak etme;sabah beş,akşam on.Kulağında davul çalsan nafile…

Gerçek tiyatroya gitmek istersen pazarlara koş.Her kafadan bir zılgıt!..

Demirlerin,kasaların havalarda uçuştuğu anlarda anla ki;bir karış yer için kıyasıya kavga var,kaskın her zaman yanında olsun!

Pazarda kitap okuyan bir pazarcıyı görürsen;bil ki etrafına hava atıyordur!..

Karşındaki orospuyu tam bir hanımefendi gibi değerlendir.Onun da gururu olduğunu unutma.

Ben yazarım diyenlere muteber etme;kitapları çıkmadan preslendiklerini ve çaput gibi çöpe atıldıklarını düşün.Düşün ve sakın yazarlığa heveslenme!...

Kendinle her zaman alay et!Başarısız olduğunda bile altına işeyecek şekilde gül!(Bu zamana dek kim,halletmiş ki sorunlarını?)

Ölüm döşeğinde bile yarın pazara çıkıp ne satacağım diye düşün?

Müşterin çok;veresiye defterin kabarık olsun.Onları düşünmekten yanındaki hayat arkadaşını bile unutasın!

Öldüğünde cenazeni pazarcılar bile kaldırmasın;Pazar çöplüğünde çürüyüp etrafa koku salasın!..

Allah,herkesi pazarcı yapsın!

Amin!..