"Son zamanlarda yaşadığım olaylara dayanarak kendimce sıralama yaptım.

Aile

Eğitim

Para

Aşk "

Ben değil, biz ve insanlık, insan olma özelliği. Bu iki en öndedir. Bana göre tabiki
Yalnız şu son zamanlarda sevginin o sihirli gücüne inanmıyorum.. Bence sevgi denen şey yok. ailene karşı beslediğin yaşadığın ve yaşattığın kadarıyla gerisi hikaye..
Düşünsenize yıllarca beklediğiniz o eşsiz sevgili nihayet karşınızda, içiniz içinize sığmıyor. Yaşam size ilk defa gülüyor. İçinizde bahar esintilerin sarhoşluğuyla bulutların üzerinde o muhteşem ezgiyle sonsuzluğun koynunda dans ediyorsunuz. Artık hayatımda biri var ben aşığım diye dünyaya haykırıyorsunuz..
Aşkın sarhoşluğuyla sevgiliye ve dünyaya şiirler yazıp okuyor ve sokaklarda sevgiliyle el ele tutarak şarkılar söylüyor, hayat bu işte diyorsunuz. Bir dönem sonra hiçte öyle olmadığını acı bir şekilde tecrübe ediyor ve sizi bulduğu o ilk gündeki kabuğunuza hayal kırıklığıyla yeniden kapanıyorsunuz…
Şu an birden aklıma çocukluk dönemlerinde kitaplarını okuduğum ve hiç unutamadığım bizlere Polyanna’yı yaşatan dünyaca ünlü eğitimci ve edebiyatçı Leo Buscaglia geldi.


Şu elimizden düşürmediğimiz kitapları
Birbirimizi sevebilme
Kişilik/ tümüyle insan olabilme sanatı
Sevgi için doğmak
Sevgi
Sevgi öğütleri
9 numaralı otobüsle cennet’e
Sevgili babam
Yaşamak sevmek ve öğrenmek
Boğanın yolunda

Leo’nun kitaplarından belki sevginin kavramsal olarak ne olduğunu az çok yazdığı kadarı ile öğreniyoruz.. Ama gerçek hayatta öyle olmadığını tecrübelerimiz bizlere kanıtlıyor.
Sevmek; özlemekse,
Kışın ortasında baharı yaşamaksa.
Sevmek yüreğini yüreği ile birleştirmekse,
Göndermemekse onu uzak diyarlara…
Sevmek kıskanıp vermek istememekse başka birilerine..
Dayanamamaksa onu kaybetmemeye
Ve o çekip giderken hayatına başka birini almak istediğini söylerken ölmekse
Nazım’dan; Sabahattin Ali’den, Ahmet Arif’ten yoksun kalmaksa
Ve Onu onsuz yaşamaksa geri kalan ömründe…!! :(((

Sahi sevmek neydi?
Kaleme Alan: Sevgi AKPINAR
19 TEMMUZ 2011
SAAT: 24: 55