10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1134
Okunma
O kadar nesepsiz aynı anda aynı yerde nefes alırken beraber, bizim ayrı kalmamız hak mı Allah aşkına?...Geri döndün ve sevindim sevgilim...Çünkü O istedi, ben bunu böyle bildim..
Eski harflerin artık gömülmesi gerekiyordu. Bir hüzün yeterdi ölmek için, sevmeler olmasaydı. Sevmeler hep eksik kalıyordu, ayrılıklar yaşanmasaydı.
Sen eksik yanımın parçası; sen yaramın merhemi. Sensiz geçen günlerim aslında hep bir hata, hep bir ziyan, hep olmaması gereken bir zulüm. Sen varlığınla güneşler doğduran bir nur iken, ben sensiz neler yapmışım, neler düşünmüşüm… Sen varlığınla bütünü görmeme yardımcı olan aşk çiçeğim. Nazlı baharın varmış derlerdi ya, sen nazlı değil, sen aşktan yana bir tutkuydun yalnızca.
Peygamber çiçekleri, dualar vakti, ezanlar saati; mevsimi olmuş şimdi hasretim, sende kaldığı dün gibi. Sen, nurun ihya haline düştüğü gamzeler şehri, tebessüm mabedi, şefkat sığınağı. Sensiz neler çekmişim gel bir de bana sor. Neler görmüşüm, neler duymuşum ve nerelerde sensiz avare avare dolaşıp da adını anmışım. Gözyaşlarım şu andaki gibi belki hiç akmadı, ama bil ki, yüreğim titredi ardından. Sana söylediğim her kötü söz şimdi bir günah terbiyecisi olmaya kalkmış. Varlığına hasret yanım, yamanmayacak yaralar ardınca tütün basıyor derdine. Tüllenen bir âlem olda aşkta yana, sardığın gibi, olduğun gibi, sen gibi yeniden ‘seviyorum’ de seni.
İnan ki gül şehrim, inan ki peteğim, ar sözünde niyaza tutulmuş titrek ellerim; senden başka gideceğim yok benim. Bak, bak dokun gözlerime. Sensiz kalışların ardınca ne kadar da şişmiş ve ne kadar da siyah gösteriyor gözlerimi aynalar! Sen olmadığın zaman, ben neler çektim, biliyor musun? Ben, ben senin ben de oluşun gibi, senin ben de yanışın gibi, ben de yanışların ardınca sevgiler doğurduğun gibi; bir anne, bir baba sevgisi gibi ve kardeş kardeşe, sırt sırta verilmiş büyük kavgalar gibi. Yüreğimin en pastel renginde, hasretinin siyahları dokunurken her an, beni affedebilir misin yeniden? Biliyorum pamuk yüreklisin ve çabuk kandırırlar seni. Bu yüzden korkuyorum ya ve kötü oluşlarımın seni kandırmasından çekiniyorum ya! Sen babanın goncası; tevafuk ki onun olduğu gibi benim de meleğimsin daim. Anlatabilir mi gözyaşlarım uzaktan uzağa, bilmem ama, dinle bak, dinle; senin için atıyor şu garip yüreğim.
Bırak, bırak da takvimler ziyan olsun mesafeler ardınca. Tutuklu kalayım ellerinin arasında. Neyimize yaşamak, bize mi kalmış dünyadaki insanları kurtarmak!
Ey cihanıma, ey kamu âlemimde niyazıma sebep olan hülya!
Gör bak, daha güzel olacak her şey, daha bir yaşanılabilir, daha bir açıklanabilir olacak. Sen yeter ki sevmeye devam et. Sen en iyi sevmeyi biliyorsun beni, ben de en iyi seninle sevilmeyi. Abartı mıdır bilmem ama sevmek bu olsa gerek baharım. Sevmek bu olması gerek can aşığım. Sen sev yeter ki beni, ben de seninle kalayım.
Şimdi akan yaşlar hangi günahımı aklar bilmiyorum. Bir bildiğim şey var ki, her geçen gün, her geçen dakika senin aşkını büyütüyorum. Aşkını yaşlarımla besliyorum. Hasretime canımı verip, canımdan hasretlik varlığını doğuruyorum. Kimse demesin ki artık, kimse bilmesin ki, bu neden böyle sevgili birine. Ben sevdikçe inan ki seni her saniye, ölmeğe bile razıyım. Ölümlere, Azrail ile tanışıp, suallerin zorlu anlarına girmeye bile razıyım. Sevgin oldukça, ‘Nereden geldin?’ diye sorduklarında, Yaradanın yarattığı dilberin sevgi adasından geldim diyeceğim. ‘Nereye gidiyorsun?’ diye sorduklarında ise, yine bağışlanma reşhalarına gark olunacak ümitlerle, Yaradanın yarattığı, dünyada iken sözleştiğimiz o güzelin köşküne gideceğim diyeceğim. Belki abartıyoruz, belki yadırganacak bir aşk yaşıyoruz en baştan beri. Kim ne dersen desin sevgili, umrumda mı ki?
Sen ki, Meryem’in tahtında, Hatice’nin bahtına açan çiçeksin. Şimdi yıpratmak, şimdi silmek olur mu sevgimizi yüreklerimizden? Biz, bizim için en güzel olanına seçmişken, güzel olmayan ayrılıklara tabi olmaya neden razı olalım susarak, konuşmayarak?
İnsanların bakışları bir başka, bir başka hercainin türküsünde şimdi. Yüreğim rikkatli titreyişlerinde acelece aşk abdestini alırken, odana değen ışık misali düşmek istiyorum gözlerinden. Gözlerin ellerinde yeni bir dil daha okurken aşk adına, sana anadilim gibi yeniden söylemek istiyorum.
Belki çokça söyledim ama yine de duy istiyorum:
‘Seni Çok Seviyorum…’
Şiirin sahibi
Cevap Yaz