Sen varsın…. Hayır yoksun…. Benim düşüncemin içindesin sen…. ben, seni düşünmezsem yok olursun.

Sensizliği yaratıyorum aklımda şimdi. Senin olmadığın bir dünya düşünüyorum. Yavaş yavaş uzaklaşıyorum senden, sen de uzaklaşıyorsun benden. Duvarlar örüyorum etrafıma; kalın siyah duvarlar. Gözlerim görmesin hiçbir şeyi istiyorum.

Bu insanlarda kim nerden geldiler? hepsi kahkahalarla gülüyorlar. Ben seni yok ettikçe onlar tekrar çiziyorlar. Hayır diyorum “o yok, o yok…” derin derin nefes alıyorum. Ben siliyorum onlar çiziyor seni.

Of! Olmuyor… bir türlü başaramıyorum senden kaçmayı.

Adını söylüyorlar kulaklarıma doğru haykırarak…Kulaklarım uğulduyor. Ellerim kafi değil seslerin kesilmesine…

İçim acıyor…. Bir yerde kanayan bir şeyler var…

Ben sensizliği düşünüyorum… sen yoksun. Seni ben var ettim yok da edebilirim. Güzel…işte böyle… galiba başarıyorum… sen yoksun, sen yoksun… derin derin nefes alıyorum…

Hayır!… yine geldin sen.’ neden bu kadar çoksun?…ben olmadığını düşündükçe çoğalıyorsun. Beni terk ettiğinde sen tektin. Anlamıyorum ellerimi uzatsam, sana çarpıyor fakat seni tutamıyorum… neden sürekli etrafımda dönüp duruyorsun?

Yok yok! Düşünmemeliyim seni. Sen yoksun… hiç olmadın.

Tekrar başlıyorum… sen yoksun, sen yoksun, yoksun sen, öldün…

Ölüler yağıyor gökyüzünden; bir değil birden çok ölü… kulaklarımın içinde ölülerin çığlıkları; sana onu getirdik diyorlar ve gülüyorlar. Soğuk bir rüzgar gibi yüzüme çarpıyor nefes alıp verişleri.

Hayır! Ellerimi yüzüme kapatıyorum. Başım dönüyor, dizlerim titriyor… insanların suretleri silinmeye başlıyor yavaş yavaş. Bir tek sen gitmiyorsun gözlerimin önünden. Ne istiyorsun benden? Neden hala dünyamdasın?… ben neden dizlerimin üstündeyim?

Ayağa kalkmalıyım… biliyorum bunu başaracağım, sen olmadan ayağa kalkacağım… kırık aynaların dizlerimi parçalamasına izin vermeyeceğim.

Aynalar, bütün gücümü tüketen onlar aslında. Kurtulmalıyım bunlardan. Kafamın içinde tek bir soru “nasıl?” Tamam! Buldum; “aynalar yok, aynalar yok, aynalar yok… derin derin nefes alıyorum şimdi burnumdan alıp ağzımdan veriyorum… sakinim, iyiyim ben, ben iyiyim sen yoksun, aynalar yok…

Her taraf asit kokuyor; asit ve kezzap. Ciğerlerim yanıyor nefes aldıkça. Sigara dumanıyla beraber ciğerlerimin parçalandığını hissediyorum. Kaçmaya çalışıyorum; ayaklarım sanki çivili bütün gücümle uğraşıyorum olmuyor…

Kulaklarımın içine gelen o ses; sakinleştirici yapmamız lazım çabuk getirin… ellerini tut dedim sana!...

Yine karanlık….