Bir zaman olur ki
ansızın kalp atışların,nefes alışların hızlanır,aynadaki bakışların farklılaşır,kendini tanıyamaz olursun,gören gözlerin değil çünkü.
Dudaklarından ’YETER’ çığlığı yükselir ama kimse duymaz.Hayatın kaosundan uzaklaşırsın
bir an,içindeki kavgaların biter,bir huzur çöker.Alev alev yanan lavlar içinde soğur,şekil
almaya başlar,metamorfoz geçirirsin sanki...asla dönüşü olmayan.
Sandığın sen işte artık senden çok farklı.Kararmış dünyan usul usul grileşmeye
başlar,aydınlık yakında gelir diye düşünürsün ama asla gelmez ve grilerde boğulursun.İşte o an grilerin içinden BEYAZI ayırmaya çalışırsın Siyahtan.Birini sağ,diğerini sola itersin.
Ezelden beri var olan atalarımızın denge sembolü çıkar karşına,şaşırırsın...kadim kitapları
karıştırır,kim olduğunu ararsın.Bir bütünün içinde teksin ama yalnız değilsin duygusu ısıtır seni.Saf beyazlıktaki duygu denizinin içinde hiç hissetmediğin yerlere ulaşırsın,sonsuz sevginin olduğu tek yere,ruhunun derinliklerindeki asıl ’sene’,seni sonsuza dek sevecek, koruyacak ve beklemeye hazır bir tanrıya ulaşırsın ve orda ben...ben kim olduğumu bulursun Sevdiğim!
Sevdiğim sen çaresiz bir çocuk...
Sevdiğim sen yalnız ve yaşlı..
Sevdiğim ey sen ulu insan...
Gözlerin gözlerinin içinde,aynaya baka kalırsın,içini çekersin,...karşındaki sen senden çok farklı artık.Bakışların durulaşır,sorguların biter,uzun yolculuk yapmış yorulmuş gibisin, bir yerlerde kendini bulmuş dönmüş gibisin sevdiğim.Donuk ve kendine küs bakışların canlanır,gözlerinde tanıdık bir ışık ve çocuksu muzırlık parlar.Kendini ve herkesi affetmiş biraz daha da büyümüş o çocuğu kucaklarsın ve onunla bütünleşirsin.Gözlerin daha keskin olur,adımların daha emin.Geriye bakma sakın sevdiğim,koş ,tüm hızınla koş.Zaman bedenimize
nufüz etmiş,evrelerini bedenimize durmaksızın dokumaktadır.Koş sevgiyle,tatlı
coşkularla,geç kalma.Sen artık senden çok farklı...