İğde ağaçlarından yapılmış sandığımda dünya’nın en büyük çimdiğini ve en büyük çuvaldızını kendime sakladım..

Neden mi?
Dünyanın kaç bucak olduğunu
Bütün cahilliğimle öğrendim diye...

Belki bir gün
Yeniden kendime gelmek isterim diye..

Gitme kararımla gidip dönme kararımla döneceğim diye..
Nereye diye sorma!

Çoluğuma
Çocuğuma
Eşime..
Ama çiçek
Ama böcek
Bedenime.
Ebediyete intikal edeceğim güne..

Bir çekebilsem kendimi dünya’nın tepesine
Oradan da uçuversem ötesine.

Sonra da günahlara peşkeş çekilmiş sevapları
Atıversem güneşin şiddetli cehennemine..

Yakıversem
Yok ediversem
En yukarıdan
Seyrediversem acılarımı
Mucize olurdu değil mi?

Düşünsenize!

’ Bir kez geliyorsak yaşamaya, kuşanmışsak belimize cesaret kılıcını, kaç kez ispat edebiliriz ki cesaretimizi bu zilli hayata? ’

Bak insanlar insanları kazıklayıp satıyor anlıyor musun?

Arsız ve edepsizce
Nöbet tutuyor günahlarla
Sevap bilmez şeytanlar.

Zil zurna sarhoş olmuş,
Bir türlü ayılmıyor insanlar.

Haset’in kinin kozasını hangi benlik örüyor?
Yaradan dan başka kim!
Var edip yok eden
Kim bizi?
Kim üflerdi ruhumuza ruhuyla?

Bir dünya ki şu dünya,
İyiliğin
Dostluğun
Dürüstlüğün
Merhametin
Şefkatin
Sevginin
Saygının
Ahlakın
Sadakatin
İnancın ölümünü
Hiç mi hiç hak etmiyor..!

Oysa
Öyle güzel ki Beyaz Düşlerim
Bütün evren aile oluyor o gün..

Meleklerle öpüyorum
Dualarımla sarıyorum..

İnançsız
Işıksız
Yarınsız
Uyanmayacağımıza söz veriyorum!
-Ve
Dünya’nın fişini çekiyorum..
Affet bizi Allahım..

’ Sahi yaşarken iğde ağaçlarının altında neden hiç gölgelenmedik biz? ’

(Dünya Yılı - İki Bin Altı- Mart’ın İkisi Bu Günkü Gün Perşembe)
Zamansız Bir Zaman Doğuyor Dünya’nın Arkasından

(Sabiha Rana)

Yedi Düvel Gönüllere Beyaz Düşler Paylaşımıdır!