Ahmet AYAZ- Gaziantep Ekspres Gazetisi 9 Temmuz 2011

…….”Çığlıklar” Tamer Abuşoğlu’nun 12. şiir kitabının adıdır. 6 Temmuz günü bir arkadaşımın yanında tatlı bir çay sohbetinde iken,telefonum çaldı. Telefona baktığımda değerli şair dostlarımızdan İbrahim Halil Aycan’ın resmini gördüm ve açtım telefonumu. “Ahmet Ağabeyim neredesiniz? Yanıma gelirseniz size bir kitap takdim edeciğim” deyince, ben zaten yakında idim ve koşar adımlarla Aycan’ın evine girdim. Aycan “ Ahmet ağabeyim sana bir kitap vereceğim, kitabı açtığınızda Tamer Abuşoğlu’nu tam kendi çizgisinde göreceksiniz. O’dan ne bir milim ötede, ne de bir milim beridedir. İmza Abuşoğlu’nun şiirleri tamı tamına kendisini yansıtıyor. Ben hayran kalıyorum. Abuşoğlu’nun şiirine” diyerek kitabı elime tutturdu. Tabii ki, bu söze katılmamak mümkün değil. Abuşoğlu âsil kanlı bir Türk şairidir, Türk yazarıdır. O’nun kalemi barışı,özgürlüğü, kardeşliği yansıtır. Türk askeri, vatan, bayrak ve Atatürk milliyetçiliği O’nun yüreğinin orta yerinde uçsuz bucaksız bir mekan kurmuştur. Kitabı elime aldım ve içini açtığımda “Çığlıklarıyla yaşamı saracak olan, şiirin haşmetli duruşu adına, Şair Ahmet Ayaz Beyefendiye saygılarımla” demiş. Tamer Abuşoğlu Kardeşimiz. Sayfa 11 de, “müebbete mahkum bir körebeyim/ Sağım, solum sobelendi/ Hicret ediyorum hayattan/ Bekle beni mavera ülkesi” demiş. Sayfa 12 deki şu duygu ve anlamın derinliğine bir bakınız.
“kanımı dondurdum altın kâseye
Senden gelir sana giderim
Sedef kakmalı bir hançer deşti bağrımı
Sana çıkar bütün sokaklar
Seni bilir, seni söylerim.
Tamer Abuşoğlu başlı başına bir şair ve şiirde usta bir kalemdir. Türk şiirine ihanet eden şiir heveslilerinden birisi kesinlikle değildir. O’nun kalemini gerekse şiirde, gerekse nesir yazılarında her zaman baş tacı ederim. O kullandığı kutsal kalemde hiç bir zaman, hiç bir dostunu üzmez. Doğruları da yazmayı asla ihmal etmeyeceğini burada söylemem gerekir. Şimdi geldik 41. sayfaya. İbrahim Halil Aycan’a “Bütün mazlumlar tek bir halktır” demiş Şimdi aşağıya şiirin kendisini alıyorum. Tamer Abuşoğlu’nun birleştirici ve bölücülükten ayrılmış bir şair olduğunu bütün ayrıntıları ile göreceksiniz.

G E L D İ M

Gözlerin bir mezar taşıydı
Binlerce yıllık ortak yazgımız
Asılı durur acının teleğinde
Kendini biriktiren sözcüklerle geldim
Halkların tek bir halk olduğu menzile
“Gelmedin” diyordun. Sitemkardın
Oysaki bakışlarında ölmeye geldim
Çocuk.
…
Yüreğimin dehlizine akan
Gözyaşlarını sil artık
O dilde sensin
Bu dilde
…
Başını kaldırıp gökyüzüne
Bulutların alnından öpen
Sarı başaklar gibidir
Benim soylu ve bilge halkım
…
Yurdum öylesine bâkir ve pürüzsüz ki
Uzanmış yer yüzü coğrafyasına topraklarım
…
İki sevgilim var benim
Halkım ve vatanım
Ben onların sözcüsü ve neferiyim
Ve bu kutsal davanın savcusuyum
Müebbete kadar
…
Yüreğimin dehlizine akan
Gözyaşlarını sil artık çocuk
Bu kavga da senin
Bu çığlık da.
…
Gelip Harran’ın bereket yüklü ikliminden
Bağdaş kurup oturduğum
Neftalin kokulu bu şehir senin
Saza, söze ve şiire döktüğün
Türkçe senin
Kimliğini arayan, kendini sorgulayan
Ve her daim garip ve mahzun
O yitik Türk de sensin
İskit sensin,Asuri sen
Kıpçak, uz, keldani ve Peçenek sen
…
Gözlerin bir mezar taşıydı
Binlerce yıllık ortak yazgımız
Asılı durur acının teleğinde
Kendini biriktiren sözcüklerle geldim
Halkların tek bir halk olduğu menzile
“Gelmedin” diyordun sitemkardın
Oysa ki bakışlarında ölmeye gelmişim, çocuk.
Gök de bizim, yer de.

Tamer ABUŞOĞLU