Birkez daha vuruldum yüreğimden.Kırıldım,incindim,ağladım birkez daha.Aylar geçmesine rağmen,çıkmadın aklımdan.Seni sonsuz sevgiyle sevdim.Ama sen bunun farkında bile değildin.Hani çiçeğin yaprağı koparda,çiçeğin güzelliği gider ya;sen gidincede benim güzelliğim gitti.Aylar geçti,sebepsizce konuştuk seninle.İçim Yakmak istedi seni. sevgi yerine nefret,git gide küllendi.Alev olup,ateş yaydı etrafa.Yakmak istedi seni.Ama nafile.Yakamadı.Sen onun canını açıtırken, o senin canını yakamadı.Benim yüreğim bu kadar insaflı işte,bu kadar merhametli,bu kadar saf...Seni artık sevmiyorum.Unuttum diyemem;desemde,kalbimin bir tarafında hep kalacaksın.Asla sevgiyle olduğunu düşünme,nefretle.Birgün herkes birbirinden hakkını alacak.İşte sen bana o zaman hesap vereceksin.Ama ben o zamanda aynı şeyleri söyleyeceğim:
Sen benim canımı acıtırken,ben senin canını yakamam.Benim yüreğim bu kadar insaflı,bu kadar merhametli,bu kadar saf işte...


Terkedişinin ardından yedi ay geçti,
Geçmesine geçti ama, hiçbirşey değişmedi.
Yine ağlıyorum ve ağlayacağım,
Bana hesap vereceğin o günü sabirla bekliyorum,bekleyeceğim.
Yüreğim acıyor,unutamam seni.
Ama sevmiyorum,nefretim var yeni.
Hayat devam ederken,geçiyor günlerim,
Sabırla bekliyorum,bekleyeceğim...