Karmaşık bir duyguydu bu sabah içimi kaplayan. Bir hafiflik vardı sanki birde eksiklik . Salona dogru hafif adımlarla yürüyordum hafif dediğimde yürümek değildi sanki farklı bişeydi .Çıktım annem ve kardeşlerim bir yerde toplanmış aglıyordu , şüphelendim birşeymi var diye. Yaklaştım babam yoktu Birşey mi oldu deim dedim hayır olamaz."-Anne" diye seslendim annem ses vermedi . Kardeşime haykırdım oda duymadı ne oluyordu babam mıydı yerde boylu boyuna yatan? Annem kardeşime "babanı aradın mı" dediği o an anladım ki babam değildi ama kimdi bu kadar üzülmeye sebebiyet veren kimdi? Herkes burdaydı... Babam içeri öyle bir girdi ki haykırdı birden "Oğlumm" diye... Yavaşça yaklaştı yerde yatana kimdi bu oglum dediği... Yavaşça kefeni araladı gözlerime inanamadım bu bendim. Hayır daha çok gençtim olamaz böyle birşey ! hayallerim vardı benim daha sevdiğim kız vardı... Anne dedim bakmadı. Baba dedim bakmadı kardeşlerime seslendim bakmadılar neler oluyor Allah’ım anlayamıyordum? Acaba dedim gerçekten mi öldüm yoksa bana bir şaka mı bu?
-Madem öldüm sevdiğim kız nerdeydi? Sevmiyormuydu yoksa beni?
Aradan saatler geçti ve artık evimden ayrılık vakti gelmişti ruhumdan ayrılmış bedenimi özenle tabuta yerleştirdiler. Dışarı çıkardılar inanamıyordum cenaze alayının bir ucu var, bir ucu yok ! Beni bukadar seven varmıydı? İlk okul arkdaşımdan akrabalarımdan çocukluk arkdaşlarıma kadar herkes burdaydı mahalle dolmuştu ama yine o yoktu "nerde" diyordum kimse ses vermiyordu.. Birden bir ses duydum çığlıklarla "Hakan" diye haykıran. Döndüm yavaşça ne göreyim o geliyordu sevdiğim kızdı bu... Daha yaklaşmadan bana yığılıp kaldı yere bayılmıştı. Bir telaş sardı ortalıgı onca kalabalığın içinden geçerek yanagına küçük bir buse kondurdum. Sanki anlamıştı baygın haliyle elini yanagına koymuş ve sıkıca tutuyordu sanki kondurduğum buseyi anlamış gibi.. Dökmeye çalıştıgım yaşlar akmıyordu gözümden aglayamıyordum. Yavaşça kalktı ve cenaze alayına eşlik etti. İlk topragıda o attı ruhum bir anda kendinden geçmiş ve toprakla buluşmuştu.. Zamanla herkes uzaklaşıyordu mezarımın başımdan ama o kaldı ve bana anlatmaya başladı "hani geçen msj atmıştında kırmıştım ya seni beni affet bitanem" dedi.. Sustum biliyordum duymayacagını.. devam etti "aslında sen dünyanın en iyi en dürüst erkeğisin ama ben kıymetini bilemedim, neden gittin hani beraber yaşlanacak berbaber ölecektik" dedi . sustum "yaşlanamadık ama ayrılıgımız kısa sürecek dedi" cebinden bir avuç ilaç çıkardı ve bunu yapabileceğini haykırdı.. Akmayan göz yaşlarım akmaya başlamış üzülüyordum ve sessizce bir fısıltı bıraktım belki duyar diye ’gitt!!’ dedim duymuştu donmuş kalmıştı. Evet evet bence duymuştu . "biliyormusun?" dedim dona kalmış şekilde "neyi?" dedi..."Aslında sen çok güzel tatlı belkide beni gerçekten seven birisin dedim ama"... "aması ne?" dedi... "Ben seni sevmedimki başkasını seviyordum" " Haykırdı sendemi yalancısın senin için ölecektim diye. Dilerim mutlu olmassın orda elim yakanda " dedi sustum..."konuş" dedi.. sustum .Ağlıyordu mezarımı belkide hançer gbi gelen göz yaşlarıyla suluyordu .. Saatlerce agladı ve arkasına bakmadan beni benliğimle bıraktı . Aslında ne kadar çok isterdim onu son birkez sarıp elveda demeyi. Yalan söylemiştim seviyordum onu ama ölmesini istemiyordum. Aglamak istiyordum yine dökülmüyordu göz yaşlarım, haykırmak istedim onca şeye ragmen onu sevdiğimi ama yapamadım. Artık sesimde çıkmıyor kendimle konuşabiliyordum.. Sustum kendimle bile konuşmaktan aciz oldum. . . Sustum sustum sustum!!!



Hakan ÖzaLp..