Pazar: Geç Kahvaltı Zamanları.

Telefonum çalıyor. Bende kayıtlı olmayan bir numaradan aranıyorum. Ola ki iş başvurularımdan birindendir diye düşünerek açıyorum.

-Alo, buyurun.
-Hüseyin, sen misin?

Konuşmaya bu soruyla başlayan annemden başka kim olabilir ki?

-Anne, kimin telefonu bu? Kendi telefonundan neden aramıyorsun?
-Benim telefonum bu oğlum. Numaram değişti. Onu haber vereyim dedim.
-Neden değiştirdin ki? Eskisine ne oldu?
-Ay, sorma oğlum. Rezil oldum kaç gündür.
-Ne oldu? Hayrola! Anlat bakalım.
-Ayça’nın yüzünden.
-Neden? Ne yaptı Ayça?
-Aman! Ne bileyim? Her geldiğinde telefonumu elimden alıp oyun mu oynuyor ne işte. Ben de çocuktur diyerek kıyamıyorum, veriyorum telefonumu.
-Ee, ne yapmış peki?
-Ne yaptığını ben yine fark edemezdim de, annesi gördü.
-Başkalarını mı aramış? Kontürlerini mi harcamış?
-………………
-Alo, Anne?
-………………
-Anne, orda mısın?
-Hüseyin, dur bir dakika, kapı zili çalıyor.

Annemin telefonu açık kaldı. Konferans metodu türünden dinliyorum olanları. Kapıya doğru gittiğini bastonunun tıkırtılarından duyuyorum. Bir üst komşusu kadın, annemi aşağıya, bahçede çay içmeye davet ediyor.
-Hatice Nine, haydi bahçeye inelim. Dışarısı çok serin çok güzel. Ne yapacaksın bu havada evin içinde. Semaverde çayımız var, haydi gidelim.
-Şimdi telefonda konuşuyorum oğlumla. Beş dakika sonra kızı gönder birlikte ineriz, yardım etsin bana. Çok teşekkür ederim.
-Tamam, Hatice teyze. Sen konuş oğlunla. Beş dakika sonra ben kendim gelir alırım seni.

-Alo, Hüseyin, orda mısın?
-Buradayım anne. Anlat bakalım, ne yaptı Ayça?
-Evet , evet. Çay içmeye çağırıyor komşu kadın. Çok iyi kadındır. Her zaman da çay yapınca çağırır beni.
-Ayça’yı sordum anne. Ayça ne yapmış telefonuna?
-Maşallah oğlum maşallah! Ayça’yı soruyorsun da, beni sormak aklına gelmiyor galiba.
-Nasıl?
-Deminden beri konuşuyoruz, bana nasılsın demedin.
-Anne daha bir hafta önce gelip seni görmedim mi? Hem dün konuştum seninle. Nasıl olduğunu bilmem mi?
-Nasılmışım peki?
-İki gündür boynun ağrıyordu. Ağrı kesici iğnelerin bitmişti. Azime bu hafta pazara çıkamadığı için, elman kalmamıştı evde.
-Aferin, biliyormuşsun.
-Bilirim annem, bilmem mi? Sen şimdi Ayça’nın telefonunda ne yaptığını söyle.
-Yüksek sesle konuş. Yine anlamıyorum seni. Az önce ne güzel konuşuyordun.
-Ayça’yı sordum anne. Telefonuna ne yapmış. Onu anlatıyordun.
-Yok canım. Ayça burada değil ki. Annesi onu İngilizce kursuna götürdü.

Daha yüksek sesle ve tane tane konuşuyorum.

-Anne! Senin telefon numaran mı değişti? Bu senin yeni numaran mı?
-Evet, evet. Değişti. Onun için aramıştım seni.
-Tamam işte. Neden değiştirdin, onu anlatacaktın.
-Ayça’nın yüzünden işte.
-Evet de, Ayça ne yapmış ki?
-Ne bileyim ben? Telefonumu alıp her zaman karıştırıyor ya. Oyun oynuyor diye ses çıkarmıyorum. Annesi de babası da kendi telefonlarına dokunmayı yasaklamışlar ona.
-E, sen de yasaklasaydın.
-Aman, çocuk diyorum işte. Alsın oyalansın. Benim gizli saklı bir şeyim mi var telefonda?
-Tamam, anladım. Oynayınca ne yapmış peki?
-Babanla benim fotoğrafım vardı ya camında.
-Onu mu silmiş yoksa?

-Evet, silmiş. Ama Azime yeniden bulup koydu oraya.
-O zaman numarayı neden değiştirdin?
-İşte Azime görünce fark etti.
-Neyi fark etti anne?
-Biliyor musun? Mesaj mı diyorlar ne? İşte ondan tam 127 tane gelmiş benim telefonuma.
-Allah Allah! Kimden gelmiş?
-Ben de telefonum çalıyor diye iki de bir açıyorum, ne konuşan var ne de bir ses.
-E, neymiş peki? Azime söyledi mi?
-Bir sürü şeyler saydı ne bileyim. Yarışmaları aramış, alışveriş yerlerini aramış, bir şeyler satın almış.
-Anladım, anladım. Doğancan da küçükken benim telefonumla böyle şeyler yapmıştı.
-Neyse, kurtuldum işte böyle abuk subuk konuşan adamlardan.
-Adamlarda mı aradı seni?
-Bir sürü, bir sürü!
-Çıkmadı mı bir kısmetin?
-Ne çıkmadı?
-Anladın, anladın sen onu.
-Neyi anladım, keçi sakallım.
-Kısmet diyorum, kısmet. O kadar mesaj gelmiş sana. Seni isteyen bir kısmetin çıkmadı mı?
-Çıkmaz mı? Çıktı da, ağızlarının payını verdim.
-Haydi ya! Gerçekten mi? Ne oldu ki? Neler söylediler?
-……………..

Kapı zilinin çaldığını duydum telefondan. Annem telefonu kapatmadan kapıya doğru gidiyor. Basamaklardan inerken komşu kadınla yaptığı konuşmaları duyuyorum.
Annemin telefonu kapatmayı unutacağını bildiğim için, ben kapatıyorum telefonumu… Çay sohbetinden sonra nasılsa arar beni yeniden…