Sınıfa giriyorum.Öğrencilerin hepsi içeride.Farklı bir şey yok öğrencilik yıllarımdan.Sadece oturduğum yer bana farklı gelen.Oysa ne kadar alışmıştım o öğrenci sıralarına.Sabki birazdan öğretmen içeri girebilecek gibi geliyor.Hayal gibi..Yoklama sırası,yoklamada adım yok.Sadece alt tarafta öğretmen DENİZ ÇELİK yazıyordu.Ancak bir öğrencinn sorusuyla kendime gelebildim;’Yeni öğretmenimiz siz misiniz?’ Cevap verme durumu açıklama sırası bendeydi.Olayı anlattıktan sonra kısa bir tanışma;anne-baba adı,oturduğu yer,velilerin çalıştıkları yerler...
Hayallerim gerçek olmuştu.Ama gerçek farklıydı.Hayal kurarkende heyecanlıydım ama burda,öğrencilerimin karşısında olmak daha heyecanlı geldi.
Evet.benim hayalim buydu.Her insan hayal kurar.Kimi iyi bir kariyeri ve çok parası olsun ister.Kimi ailesini hayal eder,kimi sevgilisini...Küçük bir çocuk ise uçan balonlarla gökyüzünde kaybolmayı ister..
Ben iansanlık tarihinin en anlamlı ve ölümsüz mesleğini seçtim hayalime..