"GENÇ ÖLÜM"

Bir gencin ölümünü duydum… yaşı 18.

Arkadaşları, tabutunu eller üzerinde taşırken yürekleri ağlamış, isyanlar etmişler… İsyanları gözyaşları anlatmış… Bu tabutta sen mi varsın arkadaşım diye haykırmışlar… Seni tanıyan tanımayan herkes sana ağlamış… Mezarlığa giderken herkese o yallar dar gelmiş!

Yüreklerindeki feryadı anlatacak sözler tükenmiş… Bitmiş… “Ölüm sana yakışmadı be kardeşim kalk artık” demişler! Kim seni tanıdıysa içleri sızlamış!

Şimdilerde bu gözyaşları sana akıyor…

Zamansız ve beklentisiz bizleri şok edip de gidişin feryatları sana…

Evet… Ölümü sana kim yakıştırabilir ki… o renkli kişiliğine kim hayatının noktasını koyabilir ki? Aramızdan ayrılmakla, bizleri anlatılmaz acılara bırakıp da çekip giden sen… Arkanda bıraktığın o kadar sevenin varken bir anda gözlerini kapayıp da bir daha açamayan sen!

Biliyor musun ardından arkadaşların senin anına hitaben facede bir grup kurmuşlar. Milyonlara varan üye sayın var. O gencecik kısacık hayatından esintiler resimler ve videolar eklenmiş. Arkadaşların senin için neler yazmışlar bir bilsen…

Eğer bu kadar sevildiğini bilseydin ölüme bu kadar kolay teslim olur muydun?

Sanmıyorum… Olmazdın… Bunca sevenim varken onları üzemem deyip tüm gücünle Azrail’le savaşırdın değil mi?

Arkadaşların senin için öyle güzel şeyler yazmışlar ki…

“ Artık bu sokaklardan geçerken biri eksik” …

“Bu cafe de otururken biri eksik”…

“Okulda hep biri eksik”…

“Bizlerle şarkı söyleyen biri eksik”…

“”Kahkahalarımıza katılan biri eksik”…

“Hayatımızda hep biri eksik!””

“Seni unutmamız için ölmemiz gerek” diyecek kadar seven dostların!

Genelde seni hep hüzünlü olduğun günlerde gördüm sanırım. Çünkü ne zaman gördüysem, hep içten içe derinden bakan gözlerinde bir üzüntü sezinlerdim… o gençliğinin verdiği belki bunalımlara takıldığın anlardandı… ama bilirdim mutlaka kafana taktığın bir şeylerin olduğunu… seni mutsuz eden olaylarla yaşadığını!...