--- gelecek misin? Dedi genç adam canının ta içine mesaj atarak,

Beyaz Zambak’sa önce biraz sendeledi derken kapıdan misafirleri içeri girdi ve belki de sultanım diye hitap ettiği sevdiği(!) umurunda olmayacak ki unuttu evet veya hayır diye bir kelime bile yazma gereği duymadı….

Genç adam bu sefer daha bir telaşla ve özlemle telefonuna sarılarak,
----- zambağım gelmeyecek misin? Neden haber vermedin bir cevap yazmadın? Dedi..

Beyaz zambak ise;

----- “şey yani bilmem hımm haaaa deyip ya gelen giden oldu da sana dönemedim” dedi
sonrasında ise buruk bir sesle;
----- “aslında karar veremedim,gelsem mi gelmesem mi?” dedi

bu sözden sonra genç adamın yüreğinin semalarında hüzün bulutları çoktan yerleşivermişti bile, yüreğinden bir şeyler damlamaya, gözleri coşmaya başlamıştı,yutkunmakta zorluk çekiyordu, bulunduğu mekan dağların zirvesinde yüksekçe bir yer olup,oksijence çok zengin olan bir yer olmasa idi kim bilir belki de havasızlıktan çoktan yüreğine inivermişti…

kendi kendine söylenip duruyordu, tıpkı bir divane gibi,aslında belki de gibisi fazlaydı. Çünkü kendi kendine konuşuyordu,

----- “ya şimdi o bana gelecek misin? Dese düşünmeden ölümüne, ruhumu bedenine yükleyerek ve ruhum peşinden et ve kemik yığınından ibaret olan cesedim adeta uçarak ben oraya gitmez miyim?” dedi, dedi demesine ama tutunduğu masanın kenarından tutunarak yavaşça gözleri kapıya dönük bir şekilde,
---- “yarrrrr” deyip yığılı verdi yar seslerinin yankılandığı salonun zeminine…

aslında sultan’ı tanıyan bir dostu onun karşılıksız sevdiğini,ömrünü zambağının ömrüne eklemek için tereddütsüz hazır olduğunu ve sevgisi gibi bir hazineyi yüreğinden onun yüreğine nakş ettiğini aktarıyordu; yaşlı gözleriyle onu ayıltmaya çalışırken….

Hayat ne garip birisi “yarrrrr” diyor ve derdinden mecnun kesiliyor, diğeriyse haliyle kem küm ederek “al sana daracık bir mezar” diyor, biri sen benim her şeyimsin diyor, diğeriyse umurumda bile değilsin diyor.

Sultan ne bilsin ki; hayatın önüne neler çıkaracağını, ve belki de ikisi de aynı dilden konuşuyordu, sultan yarine kavuşmayı imkansız gördüğü için yarrr(uçurum) diyordu, zambağı ise “al sana mezar” derken, bana kavuşman imkansız boşuna uğraşma dedim… geç de olsa hayat bunları öğretmişti sultan’a….

Sultan bu hakikati kavrar kavramaz durmadan dağları hedef aldı, ve kurtuluş nişanesini alan birisinin heyecanıyla dağın en sarp yerlerini aşarak uçurumun kenarında son sefer “yarrrrr” diyerek, uçurumdan kendini bir kelebek gibi bırakarak serabını uçurumun dibinde gördüğü zambağın ayaklarının altına çakılı verdi, ve ne garip ki biri yar öbürüde mezar derken yar yarenlere çoktan mezar olmuştu bile, hayattan çoktan yemişlerdi sile, zambağı sileyi yedikten sonra anlamıştı hayatın hilesine aldandığını ama geç olmuştu, yüreğine çekilmişti ve bir daha başkası ile konuştuğunu gören olmamıştı, biri yar deyip mezara indirmişti nazik bedenini biride mezar bulamamış gibi yeryüzünü kendine mezar belleyip yaşayan bir ölü gibi zaruri ihtiyaçlarını görmekten aciz bir şekilde özrünü sultanına sunacağı mahşeri beklemekteydi…şimdi bu sultan öldü yarrr istediğin kadar seviyorum de ve çek havar, canın sağ olsun sana layık değilmiş, gitti yoluna sende demiştin ya haydiiiii yoluna! diye seni çok seviyordu işte mutlu olasın diye oda çekip gitti yoluna, sözünü dinledi yolun açık olsun eyvallah…

sana son vazifelerini yapamadı yüreği buruk giderken içi rahat değildi fakat yüreğini atıp gittiği için farkında bile değildi, hem demiştim ya divaneyim diye işte bak ben gerçekten farkında değilim akıllıyken verilen sözler divane olduktan sonra geçerliliğini yitirir yarrr, işte bu nedenle mahkemende de beraat etsin, mezarında rahat uyusun bu zavallı, biçare aşık son ricasıdır bu olur mu? yarrrrr..

hoşça kall..