Şimdi kalbim senle konuşma zamanı, sana yaslanma, sana sarılma, yine çareyi sende bulma zamanı. Ağlama yitip gidene, kaç kuruş edermiş çoktan anladın. Hesapsızca yaşarken sen her günü sevinçle, neler geldi başına sevdim işte deyince. Neler koptu ruhundan, geri gelmeyecek senelerce.

Ah kalbim, yandın söndün kaç kere. Hiç mi akıllanmadın hala paralanırsın aşk aşk diye? Benim başka limanım yok sen de böyle isyan etme, yalnızım, kendimim, tek başınayım ben biçare. Yapma kalbim verme kendini ellere, hep zarar, hep ziyan değil mi elde kalan her seferinde? Hep hüzün, hep hazan değil mi bıraktıkları geride?


Ben bezmişken bu kadar yaşam durağında, ısrar ediyorsun kalmaya çıkmaz sokaklarda, ellerim titrerken gözlerimde yaş oluyorsun inadına, akıyorsun damla damla, kimse silmiyor görmüyor musun hala? Anla kalbim anla, ağlarken yalnızım ben her gün batımında.

Sen hazırsın okyanuslara dalmaya, bense denize girmekten korkar oldum, sen başıboş benliğim, serseri yanı kişiliğimin vurma beni artık yerden yere, sebep değil kimse hiçbir kederime, sensin düşüren beni bu hallere. Yapma kalbim atma beni ateşlere, yandıkça su serpen mi var sineme?



Kalbim,
emrindeyim…


…………..VaNDi ’07…………