Uzun değil hatırlamayı unuttuğumuz geçmişizi. Şunun şurasında toplasak bir elin parmağını geçmez değişimimizi görmek istemediğimiz yıllar.Ben diyeyim 20 yıl sizde deyin 50 yıl.İşte hepsi bu kadar! Ne unutmak için uzunca bir süre, nede hatırlanmayacak kadar silik bir vakit değil açıkçası.Daha dün gibi, gün gibi tüm unuttuklarımız.

NELER OLUYOR BİZE? Nedir bizi koparan geçmişten,neyi dokundu neyi rahatsız ettiki bu kadar? anlamak mümkün değil.

Biz değilmiydik komşumuzumuzun tırnağı incinse koşan millet? Biz değilmiydik ramazanları yalnız geçirmek istemeyen? Biz değimiydik bayramı iple çeken, akide şekerleri alıp çocuklara vermek isteyen? Biz değilmiydikdeğeri değer eden, yoksulu giyindiren vede bunu vazife bilen?

NELER OLUYOR BİZE?
Ne güzel yaşantımız vardı imrenilesi içinden hiç çıkmak istenilmeyesi.Paramızda yoktu pek ama mutlu bir millettik.

Belki kilolarla alamazdık sebzemizi meyvamızı,gramla tartırırdık alacaklarımızı.Ekmeği çeyrek alırdık bir paket margarini dörde böldürürdük.Hijyende yoktu ama biz mutluyduk.

Belki evimizde tvsi olanımız yoktu ama komşularla birleşip sinemalar giderdik ayda bir olsada.Hep beraber ağlardık hep beraber gülerdik izlediklerimize.Sonra yeni planlar yapardık bir araya gelmek için.Haftada bir hamam sefalarımız olurdu, adettendi haftada birde olsa.

Akşamları eşlerimiz tavla atarken çaylar demlenir, koyu muhabbetler başlardı yemekten sonraki yaz akşamlarında.Başka bir hazdı, bulunmaz keyifti bizler için, komşularımızla sıcak sohbetler.

Oysa şimdilerde ne selamı alır olduk kimsenin, ne sohbeti yorar olduk gecenin.Hatrı unuttuk unutmasınada, özümüzüde kaybettik TEMMUZ akşamlarında.Bayramlar tatillerde dinlence ilan edildi.Aile komşu kavramını hatırlamaz olduk.

Teknoloji çağının robotları ilan edildikde insanlığımızdan uzaklaştırıldık.Mutsuz güvensiz bir toplum olduk çıktık sonunda.Bir bir bütün değerlerimiz bırakıp geliyoruz geçmişte.Yok oluyoruz tükeniyoruz gün geçtikçe.

NELER OLUYOR BİZE?

Öylesi isterdimki o günlerde yaşayıp hazzını duymayı ve kırk yıl hatırı kalan bir fincan kahvenin telvesinde dağılmayı.
Yeniden biz böyle bir toplumuz, ananevi değerlerimizle yaşayıp gideceğiz demeyi.
Eskilerin unutulmayacak lezzetini,yıllar geçmesine rağmen daha dün gibi hatırlamayı.

NELER OLUYOR BİZE! demektense
NE OLMUŞ BİZE diyorum çaresizce...
YASEMEN AKYÜREK.02.06.2011.PAZAR