Yalnızmlığımı tarif etmek isterdim sana ne yazıkki 29 harfi bir araya getiremez oldum sayende analatamaz oldum sana olan derdimi kendimi ifade edemez oldum işte öyle bir yalnızlık içindeyim şimdi bu yalnızlığı ne kadar analatsamda fayda etmez sana ancak yaşayarak analarsın diye düşünüyorum beni şimdilerde üşüyorum sebebiyse kalbim sende kaldı nefes alamıyorum ilk defa soğuğu bu kadar derinden hissediyorum ilk defa bu kadar zor nefes alıp veriyorum diyebilirim hayatla olan bağlantım kopmuş gibi beni hayata bağlayacak olan seni arıyorum yollara düşmüşüm mecnun misali bana zehir olan bu aşk gün geçtikçe kanserli bir hücre gibi sarıyor benliğimi son demlerimi yaşıyorum korkuyorum bu yolda gözlerimi kaybetmekten korkuyorum bir daha seni görememekten derler ya hani insanoğlu umutları olmadan yasayamaz yada insanların umutlarını kırma belkide tutundukları tek şey odur işte umutlarım bile yavaş yavaş tükeniyor artık tutunduğum
dal bile taşıyamıyor beni hayat denenen uçurumdan şarampole yuvarlanmış gibiyim kimse yok burası da soğuk yine üşüyorum yalnızlığın beni bağrına almasını bekliyorum bana sırt çevirsin istemiyorum bunları sana neden mi anlatıyorum çünkü senden tek bir isteğim olacak sevgilim isteğim şudur ki üsütüme toprak at olurmu varlığınla ısıtamadığın beni yokluğunla ısıt üzerime atılan toprağım ol benim çünkü ben senin yokluğunla bile ısınmaya razıyım... Ş.B.