``Ilık bir ilkbahar sabahı,yatağımı toplamadan ve hiçbirşey yemeden dışarı çıktım.Biraz orman da yürümek istemiştim.Sakince yürüyor,temiz havayı içime çekiyor ve huzur dolu bu anın tadını çıkarıyordum.Ancak içimde bir ses beni rahat bırakmıyor,minik artçı sarsıntılarla içimde,kalbimi kabartıyordu..Birşey olacak ve sanki bu an tersyüz olacaktı...
Gökyüzü yavaş yavaş gri bulutlarla dolmaya başlamıştı birsüre sonra,``ilkbahar yağmurları başlıyor işte...`` dedim mırıltıyla.Enseme düşen bir damlayla irkildim ve kafamı kaldırıp baktığımda tam tepemde gri bir bulut gördüm,yani tam olarak tepemde demek istiyorum...``.Tam burada durdu.Epeydir dalgın bakan gözleri bana odaklandı ve,``evet ne diyorsunuz?`` diye sordu.
-bilmiyorum ama öyle sanmış olabilirsin...belki ilaçlar yüzünden...belki...,dedim,bu hikayeleri daha önce milyon kez dinlemiş birinin tek düze sesiyle.Gülümsedi ve,``mantık!!, ne güzel şey şu mantık öyle değil mi?,herşeyin akla dayalı bir açıklaması var...``dedi cevaben.
-ben akla dayalı bir cevap vermedim,dedim,ben sadece `belki` dedim,diye ekledim.Dudaklarını büzüştürdü ve bir yetşkin bedenine sahip bu çocuk ruhlu adam bana bir sigara uzattı,duvarda asılı duran,`burada sigara içmek yasaktır!`` uyarı yazısına ve dolayısıyla bana meydan okuyarak.O bir hastaydı ve bende bir doktor.Roller, onları oynayanlardan biri tarafından beğenilmeyince hep olduğu gibi,ortam gergindi şimdi.
-çok heybetli görünüyorsun!,dedi birden.Güldüm.Gülümsemedim.Güldüm ve,``heybetli mi? diye sordum birkaç kez.
-evet heybetlisin,benden üstün olduğun su götürmez bir gerçek...ancak asıl eşit olduğumuz konularda konuşmalıyız,dedi gizlemeye çalıştığı öfkesiyle.O`na baktım ve şöyle dedim,``birçok konuda eşitiz,ancak şimdi neden bunları konuşalım ki?``.Bu soğuk kanlı cevabım onu daha da kızdırmış gibiydi.Yerinde,-koltuğunda-huzursuzca kıpırdandı ve,``bence bu konuşulması gereken bir sorun.Hem bana verdiğin ilaçların bir işe yaradığıda yok.Kaç yıldır bir tek gece rahat rahat uyuyamadım,ama sen görüyorum ki gayet mutlu ve epeyde şişmansın,sağlıklısın yani,bu durumda aramızdaki eşitlikler nedir?``.Bana sağlıklı ve şişman olduğumu söyleyince bende kendimde olan bu şeyleri tuhaf bir şekilde yadırgadım.Aslında pek sağlıklı sayılmazdım ve çoğunlukla herşeyi bırakıp bir köyde yaşamak istiyordum.O`na döndüm ve,``sence ben mutlu muyum`` diye sordum.Biran bana baktı ve hemen ardından,``öyle görünüyor!`` dedi.``Öyle görünüyor!`` bu cümleyi birkaç kez tekrarladım.Sonra ayağa kalktım ve ona koltuklarımızı-rollerimizi-değiştirmeyi önerdim.``Benden daha iyi durumda olmanız sizi ne kadar da neşeli yapıyor,bu yalana inanacağımımı sanıyorsunuz,ben asla yerimden kıpırdamam hem,ben hastayım ve rolüm bu...başka şey bilmem ben...``dedi,artan ve azalan bir hızla.``Neden bu kadar çok``ben``diyor acaba``diye düşündüm biran ve koltuklarımızı-rollerimizi değiştirme konusunda ısrar ettim birsüre daha.Şüpheyle ayağa kalktı ve,``tamam değişelim bakalım,tabi canınız sıkılıyor ve şu çaresiz hastanızla oyun oynamak istiyorsunuz,ama yinede isteyerek bunu kabül ediyorum``dedi.Sonra benim koltuğuma oturdu.Koltuğuma oturur oturmaz yerini yadırgar gibi hareketlendi ama kısa birsüre sonra alıştı ve yerini kanıksamış biri gibi rahat rahat koltukta dönüp durdu.
-nasıl hissediyorsun şuan?,diye sordum biranda üzerime çöken sıkıntı ve çaresizlik duygusuyla ve bıkkın bir sesle.
-pek bir ilginçliği yokmuş senin koltuğunda ama yinede buradan hasta gibi görünüyorsun,dedi bana enerjik bir ses tonuyla.
Üzülmüştüm.Belki birşeyler değişecekti.Ancak herşey bu koltuktada aynı işte.Yağmur yağıyor.Sanki koca bir evren birazdan patlayacak,sonsuz uzay boşluğunda kaybolup gidecek.Yada bu bana olacak.Bu olmalı.Tekrarlayan sancı bu...
-ne düşünüyorsunuzu sorabilir miyim acaba bay hasta,dedi birden, düşüncelerimi bölerek ve belki o anın etkisiyle bana sinir bozucu gelen kahkahasıyla.``Hiçbirşey!`` dedim,``hiçbirşey düşünmüyorum,,sadece kaybolmak istiyorum,yokolmak,yitip gitmek,beni ``ben`` yapan herne varsa o yada onlardan soyutlanmak...``