O değil de;

Dün akşam babamla telefonda konuştuk. Yemeğini yedin mi diye sordu sonra annemi şikayet etti. Bütün gün iş yaptı yoruldu diye. Annemin sesi geliyor, ne yorulmasıymış ben iyiyim diyor.

Bir süre konuştuktan sonra ’bye bye babacım’ diyerek kapattım.

O değil de;

Şu saat oldu hala aramadım. Tırsıyorum. Babam şimdi bana ’sen ne biçim konuşuyorsun benimle öyle, bye bye falan!’’ diyecek. ’Kızım sana hiç yakışıyor mu!’ diye de ekleyecek.

Ya aslında babama ’bye bye’ demezdim ama boş bulundum. Adam haklı, babaya bye bye denir mi!

Kime dersen de ama babaya denmez. Neden denmez?

:))))))))))))))))))) Çünkü babalar kızıyor.

Baba yaa valla çok özür dilerim, öyle birden ağzımdan kaçtı. Ben aslında ’iyi akşamlar babacım’ diyecektim.

O değil de;

Bide Mert pis pis sırıtıp ’bye bye’mış. Dedem soracak sana bye bye’ı diyerek psikolojik baskı uyguluyor. Eh Mert sen elime düşersin.

O değil de;

Hadi bye bye kaçtım ben. Kendinize cici bakın.

O değil de;

’yanağın gamze olsa gözlerin yildiz olsa/kucağına gül dolsa bye bye kuzu gidiyorum/unuttum dünlerini kuruttun güllerini/yaktım gemilerini bye bye kuzum gidiyorum’

O değil de;

İyi bayramlar.