Biliyorsun gönül verdiğim zalim.
Seninle büyük bir aşk yaşadık.
Görenler imrendi kıskandı aşkımızı
bir dargın bir barışık
bazen çorba gibi karışık
görülmemiş yaşanmamış bir aşktı bizimkisi
bakışınca gözlerimiz aşkı bulmuştuk.
Birbirimizin kalbine sevgiyle dolmuştuk.
Bu aşk ile mutlu olmuştuk.
Gökteki sayısız yıldızlar bile çözemedi aşkımızı

Hani söz vermiştin evimizin
çiçeklerle süslü bahçesi ve
aşkımızın iki meyvesi olacaktı.
Söyle bakalım zalim şimdi değişen ne?
Sana olan sevgim mi
yoksa sadakatim mi?
Yok yok ben seni deliler gibi sevdim.
Sense
benim kadar sevmemişsin.
Sevseydin aşkımdan şüphe etmezdin.
Sen çok kıskançtın
yanımda bir kadın gördüğün zaman hemen kıskançlığını
ortaya çıkarırdın.

Sen yanımda yokken başlardı
ruhumdaki sıkıntı
bedenimdeki yorgunluk
ruhumla bedenim bir bütün olmazdı sen yokken
seni düşünürdüm inceden burkulurdu içim
gönül bahçemde çiçekler boynu bükük
yıldızlar sönüktü sen yokken

işte ben seni böyle sevdim sen yokken
aşkımız uğruna şiirler yazdım.
Başta yazdıklarım ikimiz için
beslediğim sevgi üzerine ve
sonra yazdıklarım ayrılık üzerine
şimdi soruyorum sana zalim
önce yazdıklarımı mı yakayım
sonra yazdıklarımı mı yakayım.
Yazılanlar yakılmaz ama
ben senin için dünyayı yakarım.

Cevabın nedir zalim

YAKUPHAN KILINÇ