..Neresindedir bilmem bu yalnızlığın beklenti içindeki yeri.. Anlatayım.. Biraz umudu olsa beklenmez miydi sevgili?.. Ya da nefes alıyorsak umut yok mudur zaten?.. Cevapsız soruların sürükleyici çıkmazlarında bulur duygular kendini en sonunda.. Sonuç ne mi olur?..
Sevgili gittiğinden beri "çok sever, kızgınlığı geçince gelir" diye düşünceyle uyandım güneşin doğduğu her güne.. Gelecekti ya hani (!), neyi nasıl seviyorsa öyle yaptım.. Sevdiği yemeklerle donattım dinlenme köşesindeki yerini.. Hatayı ben üstlenip affına sığındım.. Seven insan yapmaz mıydı..
Güller, yemekler.. Saat dursa zaman onu mu bekleyecekti? Saat durdu, zaman geçti.. Güller kurudu, yemekler bozuldu.. Son kullanma tarihleri bile geçti!.. Sevgili (!) gelmedi.. Biraz umut olsa beklenmez miydi sevgili?.. Ya da nefes alıyorsak umut yok mudur zaten?..
..
Hep derdin ya sevgili.. Canı ayrı olan ondan uzak kalamaz, uzaklaşamaz diye.. canın bendim sevgili.. Burdayım ben sevgili!..
..
Başka bir gün.. Ve benim umudum alev alev!.. Yar gelecek.. Sevdiğin kıyafetlerimi giydim.. Pembeyi severdin bende, benim aşkı sende sevdiğim gibi..
Yemekler, güller..
Herşey istediğin gibi.. Çayının şekeri bile.. Odalar gece zifiri, gündüz ise en aydınlığından.. Gece ışıkla uyuyamazdın sevgili..
Yollar boş.. Ve benim umudum var..
Kimse uğramazdı evimize, "genç evi" diye.. Kapıyı çalan sen olurdun sevgili.. Saat dururdu da zaman bekler miydi? Kaç gece sensiz geçmiş sevgili, kaç yıl sesinsiz geçmiş..
Ve birgün çaldı kapı!..
-Bu size bayan!..
Elime verilen bir adet davetiyeden başka birşey değildi..
....

Altınay