Yazdığımız bu uzun öykü, bir sayfa daha uzuyor bu sonla.. Ve her yaşanmışlık biraz daha anlam katıyor hikayemize. Yanlış bir son yazılan bu öyküde ikimizde yapayalnızız şimdi.. Silmek istiyorum bütün yazılanları ve seni yeniden yazmak..

Tüm bu yaşanmışlıkları sonu gelmeyen bir romana önsöz olarak yapıştırabilmek istiyorum.. Yiten bir aşkın içinde uyuyakalıp, gözlerimi açtığımda senin gözlerinle vurulmak istiyorum hayata..

Serin rüzgarın ürpertisiyle üşüyorum ve biliyorum ki ne zaman bir rüzgar esse gönlüme, senin geçmişinde üşüyeceğim…Kulağımda bir ses fısıldadığını hissedip, nefesine düşeceğim..

Ben senle durabilecek kadar ayaktayım sevgili, dahası yok bende.. Çorak arazilerdeki en verimsiz tarlayım şimdi..
Var ile yok arasında nefes almaya çalışırken, anlatmaya çalışıyorum sana nasıl söküldüğümü topraktan ve her bir çiçeğinde en temiz hayalleri barındıran beyaz orkidelerin nasıl birer birer yok olduğunu..

Oysa senin koynunda kurumak isterdim ben.. Nasıl güller açtıysa bahçemde, ilkbaharın ilk nefesinde solarken bile bana çocukluğumu veren, düşlerime dokunan sevdanın içinde kuruyup solmak isterdim..

Şimdi kalbimin değil, beynimin gördüğüyle devam ediyorum yola.. Söyle bana sevgili, yanlış bir müzikte, yanlış dans ritimleriyle yol alıyorsun de..
Masal kahramanın senin cennetinden kopmana izin vermemeli de.. Gökyüzüne süzülen bir martı güzelliğinde uğurlama beni..
Şimdi hüzünlerimi şiirlerle örtüyorum. Her bir kelimeye ”SEN” anlamını yükleyerek tekrar tekrar yaratıyorum hikayelerimi..

Bilinmeyen, söylenmeyen tüm tatların dilimde.. Koskoca bir sevdayı küçücük sayfalara sığdırmaya çalışırken, tüm ömrüm geçiyor mürekkep lekelerinden..

Ve ben susuyorum. Şimdi ellerim kalabalığın içinde daha yalnız.. Tek kişilik bir yolcu biletiyle limandan ayrılıyorum kaptan.. Rotasız bir dümenim, yırtık bir yelkenim var elimde..

Gerçek benliğimle, denizin en dibinden, el sürülmemiş hayatların içinden gidiyorum bu defa; başka bir diyarda, başka bir hayatta var olmak adına..