Sevgili çocuk,
Farkettim ki beni bir senin gözlerin ayakta tutabiliyor,bir de Türk kahvesi.Ama sen olmayınca Türk kahvesinin de bir anlamı kalmıyor.Ayakta duracak halim yok anlayacağın.Ama üzülme sen,ben alışırım.
Sana çocuk dememe alınmadın değil mi? Sen bana göre küçük,alıngan bir çocuktun ve hep öyle kaldın.İyi ki de öyle kalmışsın.Gerçek seni tanısaydım seni bu kadar sevmezdim çünkü.Tanıtmaya çalıştılar ama ben tanımadım.Haberin olsun diye söylüyorum,hiç bir hareketin gözümden düşüremez seni.Neden sana bu kadar güvendiğimi bilmiyorum ama düşüremez işte.
Aklıma gelmişken sorayım,sen hiç bir insanın sana karşı olan güvenini boşa çıkarmaktan korkmadın mı?Benim hayatım bundan korkmakla geçti.Evet hep birşeylerden korkarak yaşamak berbat birşey.Ama en azından insanları üzmüyorum,kırmıyorum.Bu da beni çok mutlu ediyor.Çok mutlu edemiyor da mutlu ediyor diyelim.
Çalışmaya başladım.Ne de olsa seneye sınav var.Sana daha önce de demiştim,şimdi de diyorum.Çalış biraz.Seni hep iyi yerlerde görmek isterim ben.Çünkü iyi yerleri hak ediyorsun.Sen iyi yerlerin çocuğusun.
Çocuk,iyi misin?Bunu sormayayım diyorum ama bir şekilde sordum yine.İyi olmadığını bilyorum ve hissediyorum.Bunun beni ne çok üzdüğünü bilemezsin.Keşke iyi olman için birşeyler yapabilseydim.Elimden birşey gelmedikçe kahroluyorum inan.
Aklımda sana ulaşmak isteyen o kadar çok cümle var ki...Ama ben kimseye söylemiyor,hepsini biriktiriyorum.Uygun zamanı bekliyorum.Senin de beni seveceğin bir zaman elbette olacaktır.İşte o günü iple çekiyorum.
Sen bana bakma çocuk.Ben hep içimden konuşurum.Tıpkı seni içimden sevdiğim gibi.Sen sadece en mutsuz anlarında bile yanında olabilecek güce sahip olduğuma inan.Ve beni birazcık sev.
Kendine çok çok iyi bak.Seni şimdiden özledim.Kimsenin kimseyi özleyemeyeceği kadar...