’o esip geçiyor her dem bir yel misali, güneş ay hep ondan yanalar. İkisi de ayrı birer çerçeve sanki onu göstermek için.Gözlerim arada kaçıp semaya daldığında; yavaşça süzülüp aşığı oldukları toprağa kavuşmayı bekleyen beyaz tanelere takılıyor, sonra tekrar aya bakıyorum ’özlemek’ diyorum.Soruyorum içimdeki o pır pır eden şeye ’derdin ne senin?’
-mehtaba sürgün olmuş hayallerimi kaçarak baktığım gözlernde bulurdum söyle nerdeler şimdi, elimi eline sürmeden hissettiğim o sıcaklık söyle nerde şimdi?
kalbine bakmayı unuttun diyor hemen arkadan bir ses. baktığımda ne göreyim. ilk gün ki gibiler, iÇimde büyüdükçe serpilmişler...
Bu hisleri seviyorum benden gittinler istemiyorum’
ve ben ki hediyeni benimseyip, gözlerine bakıp, seni uğurladıktan sonra yapmam gereken bir şeyi daha hatırlıyorum...
şimdi kendi ellerimle bir kutu hazırlıyorum sana
İÇİNE,
ayaklarımın o deli yağmurda ilk kez yerden ayrılışını,
ellerimin ilk kez çuha kaplı bir masada isteka ile buluşmasını,
karşında tutulan dilimin ilk kez ’özleddim’ deyişini,
ilk kez başımı omzuna koyusumu,
parmak hatlarını ilk kez hissedebildiğim gecedeki sinema çıkışını... keşke kar yağsaydı hayalimizi,
ilk ’iyki varsın’ duyuşumu,
ilk iddaa kuponumu :) onu geri alamayışımızı,ilk kez sözünü tutamayışını,
ilk, geceden sabahalarımdaki kuş cıvıltılarımı,
iki dakikalarıma sığmayıp yirmidört saat süren gülüşlerimi,
biir saniye görebilmek için ilk kez koşuculara taş çıkartışımı,
o tüm yanlış anlamalarımı,
gizlice çaldığım fotoğraflarını,
ilk kez eldiveni teksiz giydiğim o kestane yiyemediğimiz günü :)
ilk ,birinin elinden iskender yiyişimi, (komşu) yaşlı teyzeyi-amcayı,
ilk kez elini bi başkasında, gözlerini başka kahverengilerde buluşumu...
soğukta bi başıma kalışımı,
ilk kez kaybetmenin en görünenini,ilk kez sabrımın son demlerini,
hıçkırıklarımı, kahkahalarımı,
ilk kez ’evet’ deyip anlayışımı,
ve tüm hayallerimi, umutlarımı,küçük kağıt parçaçıklarını,saçma çocukluklarımla dolu o üç defterimi, ay’ımı, güneşimi , şu tüm evrenimi....
BIRAKIYORUM...
her birini özenle koyuorum ki yıllar sonra ilklerimin sonu , yüzümü gülümsetebilsin,
özenle koyuyorum ki şu sıcacık hislerim, benden gitmelerinden korktuğum hislerim alınmasın,kırılmasın,
özenle koyuyorum ki... bakmak istersen zorlanmayasın.
ve son sarılmam gibi koklayıp kutumun kapağını kapatıyorum.
olur da özlersen... diye atmayııp , onu en derinlerimde alıkoyuyorum...
misafirin