Kırık bir plak gibi çalıyorum diye başlamak istiyorum. Ama kırık plak çalar mı ki? Cevabını bildiğim sorular sormak ne kadar aptalca, ama nedense vazgeçilmez bir o kadar da…

Düzelteyim o zaman kendimi. Çizik bir plak gibi çalıyorum. Aslında çıkartmak istediğim nota farklı ama nedense hep çizik tarafından başka sesler duyuyor benim dışımdaki yabancı. Benim dışımdaki diyorum, çünkü benim içimde de bir yabancı var, asla tanışamayacak olduğum. Nerde kalmıştım…İnsanların algı gücü ne kadar da değişiyor, ya da algı aralığı mı desem ki acaba?. Evet algı aralığı…Bazen aynı cümlelere gülerek, ki gerek samimi gerek değil, ama yine de gülerek karşılık verirken, bazen farklı kulaklarla duyup, farklı ağızlardan sitemkar cümleler kuruyorlar. Farklı ağızlar..! Kimsenin kendi kırgınlığını bile karşısındakine dile getirme lüksü yok, ya da belki işlerine gelmiyor bilmiyorum. Ya da böylesi daha kolay galiba, ne de olsa direkt muhatap olmuyorsun, üzerinden yükü bir dosta atmanın hafifliğini yaşarken… ve ihale kimde kalıyor acaba?…Gelecekte bunu ben de hatırlarsam fena olmaz…

Üst insan var mı acaba? Ya da herkesin kendini ya da en kötü karşısındakini üst insan olarak görme eğilimi var. Ben üst’üm sen de üst’ün, o zaman kim alt…Ya da başka bir açıdan bakayım, eğer görebilirsem. Bakıyorum ama göremiyorum ya bazen…Çıkarlar mı yaşanmışlıkları etkiliyor, yoksa yaşanmışlıklar mı çıkarları doğuyor?…İşte yine karşımızda bilmem kaç bilinmeyenli denklem…Ben yine ortalarda alayım yerimi ve her ikisi de diyeyim o zaman. Bugün kimin çıkarı var benden, bir adım öne gelsin…ki ben de bileyim ki bir adım geri gideyim. Bugün kimin çıkarı yok benden bir adım geri gitsin…ki ben de bileyim ki iki adım geri gideyim, ya da en iyisi arkana bakmadan kaçmak, hem de koşarak.

Bilge bir kişi şöyle demişti… Yaş 30’a geldiğinde gözlerindeki perde yarılanır, 35’e geldiğinde perde merde kalmaz diye…Bende durum yarılanmaya yakın beklemekte. Yalnızlık bu o zaman. İnsanın farkındalıkları artıkça yalnızlaşıyor mu ki? Perde perde geçti hayatım gözlerimin önünden, o zaman tüm perdelerin kalktığı anda özgürleşecek miyim,
yalnızlaşacak mıyım? Ben yine ortalarda olayım ve her ikisi de diyeyim o zaman.

Ne kadar yalnızsan, o kadar özgürsündür…

Cümlelere soğudum birden, harf harf bölsem rahatlar mıyım ki? Ya da tüm perdesi kalkmış cümleleri kendime saklayıp, ki en doğrusu bu galiba, en iyisi sükuneti standarta bağlamak…Dünyevi ruh hali şimdilik hoş bulduk, ama ne kadar dayanabilirim bilmiyorum…