Kimse sevmesin beni ve ben de sevmeyeyim kimseyi. Bir gün gidersem, kimse üzülmeyecek olsun arkamdan ve bir gün gidenler olursa ben de üzülmeyeyim kimsenin arkasından. Kaybetme korkusunu yaşamasın kimse ve ben de yaşamayayım, kimse hayatımdan endişe duymasın ve ben de kimsenin hayatından endişe duymayayım…Kimse bilmesin beni ve ben de bilmeyeyim kimseyi…
Bu şekilde daha kolay yaşamak, acıyı azaltmak çok daha kolay. Varsın yaşamayayım hayatıma giren birinin hazzını, varsın yaşamayayım sevginin pembemsi dokunuşunu, varsın yaşamayayım bir dost omzuna sığınmanın hafifliğini, varsın yaşamayayım minik bir bedende can bulan o ruhu, tek başıma olayım, ben ve ben= ben denkleminde yerimi alayım. Bağlanmayayım kimseye ve kimse de bağlanmasın bana. Sokakta yalnız yürüyeyim, ayağı takılıp düşen sadece ben olayım…Geç kaldığımda sadece kendim için meraklanayım…Ağaca tırmanırken sadece kendim düşmekten korkayım…Kimse korkmasın benim için ve ben de korkmayayım kimse için. Sadece ben olayım, yalnız ben, tek ben, hep ben…Kimse’nin ağırlığını taşımayayım ve kimse de beni taşımasın. Ben benimle kalayım…Kendime üzülüp, kendime sevineyim…Kendim düşüp, kendim kalkayım…Kendim ağlayıp, kendim güleyim…Kendim acı çekip, kendim dindireyim…Kendim yorulup, kendim dinleneyim…Kendim yaşayıp, kendim öleyim.
Varsın yaşamın anlamını hissedemeyeyim, varsın yaşamayayım ama kimse sevmesin beni ve ben de sevmeyeyim kimseyi...