işte sorun bu. sana nasıl davranacağımı bilmiyorum. gece gündüz ,,siyah beyaz gibiisn . tüm zıtlıklar üzerine yapışmış gibi. güneşin bir doğuyor bir batıyor. grin yok mesela.. yaprakların var ama bir o kadar çıplaksın. korkuyorsun korkunu algılayabiliyorum. hissedebiliyorum her zerrende. elimi uzatsam suç geri çeksem suç. söleyecek sözlerim var. bedenimde kaybolup giden ve her bulduğumda elimden kayıp düşen.. gülüşlerin var. ne kadar doğru ne kadar yanlış çözemediğim ve sanırım hiç çözemeyeceğim.. bakışların farklı insanı eriten bakışların var fakat ya arkasını göremezsem? içimde yaşadığım fırtınalar var. sanki oradan oraya sürüklüyor beni. koskocaman okyanusta yapayalnız kalmış gibiyim. alabora oluyorum ve denize düşersem vurgun yerim biliyorum. kanlar akar kulaklarımdan. bir daha asla duyamam. ve ben kuşların sesini duyamadan yaşayamam. ve ben bu duygudan nefret ediyorm. gitsem mi kalsam mı ? konuşsam mı sussam mı ? beynim durmuş vaziyette kalbim zaten bitap .. BOŞA MI KÜREK ÇEKİYORUM bilmiyorum