Bütün yollar Roma’ya çıkarmış. Ayrılıklar Roma’sı aşkın. Ve benim acayip Neron olasım var bu gece…

Hep yanılgılar… Hep pişmanlıklar… Hep vedalar…
Gözümüzün yaşını silecek tek kişi de yok… Var ol, çok yaşa kendi ellerim…
Derman arıyoruz onulmaz yaralara… Gittikçe derde “düş” oluyoruz… Acımızla beslenip dinleniyoruz. İçimize doğru kazıyoruz toprağı , Ferhat gibi… Daha derine, daha derine…

Islandı benim düşlerim…Sırılsıklam… Balçık bir ben’im artık. Elleri girdap, gözleri çığlık…Bir uyuyakalsam / uykuyadalsam
Kırılsam bir dal’sam
Dökülse çiçeğim
Dağılsam
Tozlara, yellere, sellere, küllere karışsam…

Zormuş. Zormuş hoşça kal diyesi insanın. Yıkıntı şehirler , cam kırıkları ve karabasanlar doluyor gözlerimden içeri…Ve kırmızıya kesiyor tüm renkler…

Yolculukların efsunu bitti. Duraklar yıkıldı. Denizler çekildi ; tuzu kaldı geri, yaraya basacak kadar…Düşlerde bekleyenimiz yok…

Kalk gidelim kalbim buralardan…Bu ömrü ateşe verelim… Bütün yollar Roma’ya çıkarmış. Ayrılıklar Roma’sı aşkın. Ve benim acayip Neron olasım var bu gece…

Seni de yakacak kadar…

glccbrn