Bundan sonrasını iyi biliyorum... Bu sıralar ayrılığı anan ben, yakında ölümü anacağım... Belki boşluğunu o dolduracak.. Hadi ikinci bir kez daha öldürdüğün canımı iste benden... Belki bu biraz daha az acır.. Herşey fazla geldi... Sende kalsın benden fazlası... Sensiz cenneti bile istemezdim ben... Sensiz olacaksa mutluluk onu bile istemezdim... Yanıldım mı yine? Yine mi yanlıştı herşey? Ruhum duydu Seni.. Yüeğim tanıdı Seni... Yalan olamazsın....

Gece saklasın beni karanlığına.. Artık çıkmak istemiyorum soğuklardan... Gözlerinde ölmek istiyorum.... Bir çift mezarım olur ben ve Ruhum... Yoksa çoktan mı gerçekleşti Sendeki Ben’in ölümü? Susuyorum.. İçimden konuşuyorum yine... Sana susuyorum.. Sensizliğe susadım... Lugatimdeki Sensiz harfleri topladım Sessiz kaldım... Aslında bütün harfleri toplasam bir baş harfin bile etmezdi ... Biliyordum... Yüreğimde böyle büyüktün işte... Şimdi kim büyütecek Seni bu kadar? Kim bilecek Seni benim kadar... Ve saçların... Saçlarını hangi rüzgara rehin bırakacaksın?

Yine mi Sana yetemedim... Keşke kör olsaydım da hiç bir şeyi görmeseydim... Senden başkasını görmeyen gözlerim Senden başka herşeyi görseydi ... Seni görmeseydi... Ahh yüreğim.... Boğazıma batıyor yine sensizlik... Oysa bir yudum içsem Su... Belki akar gider içime Sen...

Artık maskeler bile takamıyorum suratıma.. Sahte gülücükler çoktan terk etti benlğimi... Çoktan Sen olmuştum Ben. . Hiç kimse olmadan bu kadar... Ama şimdi gözlerim yaşlı... Nereye saklayayım bu Beni?... Yokluğuna susuyorum... Sus - pus oluyorum... Pusuyorum Sensizliğe... Kusuyorum yalanları... Senin yalanların içimde şekli-şemali olmayan bir intihar... Kusuyorum intiharları...

Yüzün düştü yine gözlerime... Korktuğum gecelerden hangi yüzler çıkaracak beni.. Yüzsüzüm... Yüzünsüzüm... Ne kadar düştüm bu güne kadar... Ne kadar Düş’müşüm... Hepsi düşüyor yüreğime... Düş’ler de mi yalandı? Gerçek olamayacak herşey miydi güzel olan?

Tutamadım kendimi.. Ağlıyorum işte.... Akan makyajımı görenlere inat kesiyorum bileklerimden düşlerimi.. Kanıyorlar ama acıtmyorlar artık...

Kendi Ruhumun katiliydin Sen.. Öldüren Sen.. Ölen Sen olmuş Ben... Yüreğimin zanlısıydın Sen... Suçlu Sen, masum ben.. Ama Güzeldin Sen.... Kanan Ben.. İnanan Ben... Bu yol bizim değil miydi? beraber yürümeyecek miydik bu yollarda? Ne dersem diyeyim boş... Hissettiklerimden habersiz Meçhul bir Düş’ümsün Sen...



Nevin Akbulut
Dokuz-Mart-İkiBinOnBir---18:15