Mektup; bir iç çekiş, bir nedamet ifadesi, sevinçlerin ve acıların en büyük göstergesi, hasretin son buluşu, iletişimin en içten ve yalın tezahürü...stres hastalığının en ivedi ve kolay yok oluş şeklidir ... her defasında sevginin yeniden doğuşu, aşkın masumiyeti, sevgiyle ve göz nuruyla ilmek ilmek örülmüş bir halıdır. Karşılıklı gönderilmiş, bazen gözyaşlarıyla yıkanmış, bazen de, hasret, vuslat, hicran kokan en müstesna hediyedir mektuplar...
Gönlün, en derin bölgesinden gelen, erdemli, en güzel duyguların yoğunluğudur. İç dünyamızın ve davranışlarımızın renkli fotoğraflarıdır mektuplar...
Hatırlar mısın bilmem...? Hani mektuplar vardı...? Önemli değildi kağıdın niteliği...beyaz, renkli, çizgili, saman, defter kağıdına yazılırdı ...?
Sevgiliye yazılır, büyükanne, büyükbabaya, anneye, babaya, evlada yazılan mektuplar .... bilir misin...?
Yağmur yüklü bulutlar misali...incecik bir yağmur olur, sevgiliyi serinletir... bazen hüzünlü bir şarkı, bazen hicran yarasına ilaç olur, bazen de ati’de ki günler için umut olur, iş olur, aş olur du mektuplar...
Hele, postacı mahallede göründüğün de, acaba...? bana da var mı? diye yürekler hızlı hızlı çarpar, nabız atışları en son noktayı vurur... şayet hayır! Cevabı alındığında nasıl da omuzlar düşer, bakışlar yere çakılır, adımlar geriye geriye giderdi, hatırlar mısın ...?
Mektup alındığında ise, gözler fal taşı gibi açılır, o gün, belki de bütün bir hafta dünyanın en mutlu insanı olarak yaşanırdı...
Hele hele, sıladan gurbete; gurbetten sılaya doğru bayram sabahı esen tatlı ve ılık nostalji rüzgarları vardı… bilir misin...?
Düşünce ikliminin baharı, edebi sanatın mimarı, geçmişten geleceğe kurulan manevi ve ananevi bir köprüdür mektuplar ...

Haydi... Mektuplara can suyu verelim. Onları yeniden diriltelim. Yarınlar da bol mektuplu günler dileklerimle....Yarınlarınız umutlu ve aydınlık olsun…


Abdulkadir ÖZCAN
Bursa
31.10.2009