eski yaralardan bitap, ömür ritmleri şaşmış iki yorgun..aşina bir yürekti aradığımız, enkazlar içinde turluyorduk..hangi taşı kaldırsak yeni bir acıya yol açıyordu..ve biz birbirimize daha çok özlem duyuyorduk..bir ses verseydin/verseydim, bulsaydık/buluşsaydık kopamayacaktık biliyorduk..ama zaman geçiyordu, biz sadece yürüyorduk ağır aksak..
farklıydın/farklıydık..fark fark diye diye farkın en orta yerinde bir başımıza kalmıştık..ne başımızı çevirip gökyüzüne bakabiliyorduk, ne ellerimiz zemini sarmalayabiliyordu..sadece, birbirimizin hasretlisi yürüyorduk..
30 ağustos gecesi, saat tam da23.03te çanlar bizi çaldı..aniden giriştik birbir hayatlarımıza..zaman bizi öyle tez yakınlaştırdı ki, yüreğine girdiğimde aslında çoktandır orada olduğumu farkettim..aşkın -e haline vardığımızda, "bende ne buldun?" demiştin, "kendimi.." demiştim ya sevgili, sen de farkındaydın bunun vesselam..öyle emindik ki simetrik olduğumuzdan.."su.." dedin, "derin.." dedim.."tövbesi geçmez.." dedik ve sustuk sonra..meğer çocukluğumuzdan beri BİRdik BİZ..yüreğini sarmalamak istiyordum heyecanlarını üşütmeyesin diye..heyecanına aşık oluyordum..sen konuşuyordun, ben sadece izliyordum..yüzünün her mm2sini belleğime atıyordum..tebessüm ettiğinde önce sol gamzen beliriyordu..keyifle güldüğünde kafanı iki yana sallıyordun farkında olmayarak..kendini överken kaşların hafif havaya kalkıyordu, gözlerin pek derin bakıyordu ve ben gözlerini karasında boğulmaktan korkuyordum..elleirm avuçlarında titrerken, nasırlarını hissediyordum, sen çekiniyordun, oysa ben öpüp başıma koymak istiyordum azminin en belirgin işaretçilerini..
iki kişilik bir dünya oluşturduk özenle, şefkatle, aşkla..aşkın -de haline ulaştık..koruduk, kayırdık, sardık sarmaladık, korktuk gözden nazardan..olmadı sevgili..Rab yüreğimde onunkinden büyük bir sevda taşımama izin vermedi ve sebepler indi yerküremize..engeller çıktı önümüze..sen tökezleyip " pes edelim.." diyordun, ben kan revan içinde "devam.." diyordum..çok çabaladım sevgili, fakat yetiremedim..mani olamadım seni diktaları altına almalarına..ve gittin..
sen gittin..ben sustum..
susturduklarım sığmıyor artık hapsoldukları yere..ve konuşuyorum bende bıraktığın aşkınla..yarım kalan sevdamla konuşuyorum..tutup ellerinden öpüyorum..saçlarını ellerimle tarıyorum..sen "bırak dağınık kalsın.." diyorsun, ben ölüyorum sevgili..sen tek kelime ediyorsun ben heyecandan felç geçiriyorum..sen yüzüme bir bakıyorsun, mutluluktan yağmurlar boşalıyor gözlerimden..bir kahve getiriyorum sana, fincana uzanan parmaklarını öpücüklere boğmak geliyor içimden, sarıp sarmalamak, kimselere göstermemek geliyor..bir şarkı söylüyorsun helinli 92Bler, lodosto kalmış bir balıkçı teknesi oluyor bana..yalpalandıkça daha çok aşık oluyorum sana..
aşkının içimde oluşturduğu hisse aşık oluyorum..aşkımın üzerine yakışmasına aşık oluyorum..böyle büyük bir sevda taşıyabildiğim için kendime bile aşık oluyorum..kelimeleri tutup hepsini sana armağan etmek istiyorum..sana kelimelerden bir dünya yarattım diyebilmek istiyorum..sığmıyorsun ki sevgili..kelimeler görkemini karşılamaya yetmiyor..sözcüklerden şatolar kurup, "işte bu burnun sevgili..", "bu kulağın..", "bunlar kirpiklerin kaşların..", "bu dudakların..", bu gözlerin.." diyebilmek istiyorum..sözcüklere sığmıyorsun.resmini yapmayı deniyorum kimi zaman..herşey tam oluyor...fırça darbelerim kesinleştiriyor yüz hatlarını tualimde; fakat aşkımı nereye oturtacağımı bilemiyorum..bütün yüzüne yaymak istiyorum, aşka boyan, aşka bulan istiyorum, akriliklerim isyan ediyor..Rab ne muhteşem yaratmış sevgili seni..sana bakıp Allaha aşık oluyorum..onun sanatına en çok sende hayran kalıyorum..
aşkın -den halini yaşıyorken bile, seni yanımdan hiç ayırmıyorum..çayımda, suyumda, ekmeğimde, kitabımda, ayakkabımda, yürüdüğüm yolda, otobüs camının buğusunda, mendil satan yavrucakalrın gözlerindeki hüzünde hep seni görüyorum sevgili..içime öyle dolmuşsun ki, yüreğime öyle bir kement atılmış ki, istesem de kopamıyorum..
ruhun ruhuma yoldaş sevgili..


<oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
ne kadar dingin görünüyor bana şimid gökyüzü..>