yollar benim umudumdu kapatmayin yollarimi kar taneleri, diyor nilüfer radyoda

aslinda ben istemi$dim bu $arkiyi ki,biraz damarimi geriyim demi$dim

yine yüzüm asik ve dilim tutulmu$ gibi sessizce bakiyorum pcme

bakmiyorumda aslinda ben deli gibi aklima gelenleri yaziyorum

acayip yorgunum ama yatmak istemiyorum

gecelerde varolduguma inandigim icin yastigima ba$imi koyunca

be$ kuru$ degerimin kalmayacagini hissediyorum zannimca

abarttigimi zannedenler olabilirde belki vede normaldir

nerden bilecekler gündüzlerin zindan,gecelerin panayir alani oldugunu

ruhumun karanliklarda cocuklar gibi gezip tozdugunu

icine sigdirilmak icin yapilan planlari tekme tekme bozdugunu

nereden bilecekler benim gündüzlere esir oldugumu

zar zor akrebi kovalayip yelkovanla yari$dirdigimi

güne$i daglarin arkasina binbir türlü yalanlarla a$irdigimi

nereden bilecekler gündüzlerde bardak bardak sabirlarimi ta$irdigimi

i$te öylesine oksijeni icime cekip,tertemiz havayida kirletip

karbondioksit olarak dudaklarimin arasindan fabrika bacalari gibi pöfür pöfür cikarttigimi

nereden bilecekler gecelere varmak icin

gündüzlerden ba$layip karanlikdaki gölgelere dogru ko$arak adim attigimi

sere serpe anamin kucagi gibi AYIN kucagina yattigimi

nerden bilecekler dü$üne dü$üne aklimi nasil tirlattigimi

yeterrrrrrrrrrrrrrrr artik deyip bütün sevdiklerimi,ta$la$mi$ kalbimden firlattigimi

nerden bilecekler söyleyin benim bu zamana kadar ya$adiklarimi

ya$adigimmi yosam oynadigimmi onu bile bilemez oldum

bugünlerde ben yine hasretin ate$iyle kavruldum

unutmu$um bana sarfedilen en aci sözleri

sabahlara kadar aglayarak okudugum o mesajlari

nasil reddedildigimi

mezarimin ba$ina bile gelmeyeceklerini

arkamdan bir dua okumuyacaklarini

kimler nerden bilecekler benim ayri gecen hergünde silba$dan tekrar tekrar öldügümü

kalbimi binbir parcaya böldügümü

sol yanimdan öldügümü

diri diri gurbetellerindeki hasret cukurlarina kimsesizce gömüldügümü

kim nerden bilecek anne ,baba ve karde$ hasretiyle icimde dert büyüttügümü

gölgelerini cocuk yapip ellerinden tutarak evimin odalarinda güle oynaya yürüttügümü

aynalarin kar$isinda cüceler gibi kücüldügümü

nerden bilecekler benim nekadar üzüldügümü

ne yillar yeter,nede yollar tarif etmeye

takatim kalmadi artik kirkimdan sonraki ya$larima sürünerek gitmeye