İşte gidiyorum bu son mektubum sana. Gözyaşlarım dökülüyor üzerine içimde yangınlar ve kalbimde acılarla yazıyorum zor olsada yazmak yazıyorum elveda demek ölüm olsada gidiyorum...

Sen bu satırları okurken ben nerde olacağım kim bilir? Kim bilir hangi gün? Hangi gece? Nerde? Can verir bu beden sorma bilmiyorum. Ama sensiz yok olup gider bu yürek biliyorum ve gidiyorum.

Geceler boyu sabahlayıp uğruna gözyaşlarımı döktüğüm bu şehri, sensiz sessiz sessiz izlediğim denizleri, benimle ağlayan yağmurları herşeyi sana bırakıyorum gidiyorum. Düşünüyorumda sen hiç bir zaman sevmedin beni, oysaki ben seni aşkın yerine koyup sevmiştim. Aşk nedir diyenlere adını söylerdim. Oysaki ben sen diye kör karanlık kuytulara sarılmışım. Düşünüyorumda şimdi seni düşünmek bile acı veriyor bana yaşattığın onca acıdan sonra kalbimi acıtıyorsun.

Özlüyorum yinede sen isyanlarıma bakma seni seviyorum...

Ne yapsam faydasız sen ilk göz ağrım son sevdamsız koparıp ta atamıyorum. İşte bu yüzden gidiyorum bavulumda senden kalan hatıralarla seni sana beni meçhullere atıpta.

Birgün bana dönmek istersen eğer nerde olursam olayım beni düşünmen bile yeterli geri dönerim bebeğim. Ama şimdi gidiyorum ve biliyorum ki o gün hiç gelmeyecek ama ben yinede beni düşündüğün o günü sabırla bekleyeceğim...

Elvada...Sevgilim...