Küçüklüğümde kimsenin bilmediği gizemli bir yeteneğim vardı;Rüyadayken rüyada olduğumu anlıyordum ve rüyamı istediğim gibi yönlendirebiliyordum.

Ne zaman istersem o zaman rüyadan çıkıyordum.
Çıkmak için bildiğim tek yöntemim göz kapaklarımı bir kaç kez hızlıca açıp kapatmaktı.
Bir de bakıyordum ki uyanmışım ve halen göz kapaklarımı açıp kapatıyorum.
Ancak gerçek hayat denilen yerle ilgili bir sorunum vardı;İnsanlar beni uyandırmak için dürttüğünde ister istemez uyanıyordum.Bu tıpkı istemeden hapşurmak gibi bir şey.
Beni dürttüklerinde uyanmamak için yeteneklerimi geliştirmeliydim.
Zaman geçtikçe yeteneklerimi geliştirdim.
Artık rüyaya girdiğimde gerçek hayat ile bağlantımı çok daha fazla koparabiliyordum.Üstüme bir kova su dökseler,hatta öldürseler bile ölemezdim çünkü ben orada değildim...
Aradan yıllar geçti.Artık ben on yedi yaşındayım.Bu yeteneğim geçmişimle ilgili hatırlayabildiğim iki ayrıntıdan biri sadece.

Diğer ayrıntı ise;Bir gün herşeye lanet etmiştim ve artık gerçek dünya denilen yerden tamamen ayrılmak istedim,hatta ölmeyi.Uyumak için yatağıma girdim.
Yaptığım şey ne kadar tehlikeli olursa olsun sonucu ne olursa olsun kaybedecek birşeyim yoktu.Gözlerimi kapattım...

Artık gözlerimi hızlıca açıp kapattığımda uyanamıyorum...

(0.20.NAKRES)