Eyvallah Hocam;

Benim konuşamadığım kadar net konuştunuz. Tşekkür ederim.

Öncelikle konuşmamın içindeki kendimle alakalı bazı konuşmalarım küstahlık olarak algılanmasın gayesiyle başlıyorum.

1- Alttan alınma mercileriyle daha önce farklı yerlerde de karşılaştım ki o politika beni sindirmeye ya da susturmaya yetmedi.

2- Haklı olmak yetmiyor. Çünkü haklıların bir çoğu bir ölçüde asimile edilip düzenin parçası haline getirilmişler. Ne diyeyim irade meselesi. Yayınlayanlar ne yazdıklarını bilirler de ben yayınlayanlara değil, yorumlayanlara kızıyorum. O yorumlar yüzündendir ki bir çok kişi şair, ozan, aşık sıfatlarını adlarının başına ekleyip ya da ad belleyip ortalıkta ahkam keserler. Herkesin cebindekine diyeceğim yok. Kiminin cebinden taş parçası çıkar, kimininkinden elmas. Demek istediğim elmasa elmas, taşa taş değeri verilsin. Eleştirileri sanat yapma konusuna sıcak bakabilirim ama o taşın hedefe ulaşması için ya günün şiiri seçilmem lazım ya da ahbablarımın çok olması. İkinci lazım pek mümkün değil benim gibi yeni ve acemi biri için.

3- Her doğru her yerde söylenemez. Bu konuda haklısınız ama insanın şahsi bir duruşu olmalı. İlla ki düzenin parçası olmak zorunda değildir insan. Herkes bir şekilde yazıyordur. Kimi imrendiği için, kimi sevdiği için, kimi iyi yazdığı için, kimi de rahatlamak için. Kimsenin dünyasını yıkacağım ya da beraberce yıkalım demiyorum. Benim o kişilerin dünyasıyla bir alıp veremediğim yok. Size ruh halini yansıtarak bir yorum örneği vereyim müsadenizle; ''Aaaa Ayşe bu geçende bana güzel yorum yapmıştı; ben de ona güzel yorum yapayım'' ve bu dalga büyür büyür büyür. Bir bakarız ki sistemin ta kendisi olmuş.

4- Kütüphaneye dönmek lazım bir ölçüde... Kitapçı rafları da böyle bir çok kitapla doludur. 2000 TL yi gözden çıkarana ne yazdığına bakılmadan kitap çıkarma izni veriliyor cüzzi bir barkot ücreti üzerinden.

İnsanların arzusuna boynum eğridir ancak o arzuyu arzu olmaktan çıkaran yorumcularadır tepkim. Ben şiire gerçekten de aşık bir insanım. Şiirin bu hallere gelmesi de benim kalbimi kırıyor emin olun.

Bu konuda şiir çalışması da yapacağım tavsiyeniz üzerine ama okuyan sayısı az olacak ve hedefine pek varamayacaktır. Yoksa kırılacak birşey varsa hicivle de kırılır; bunun farkındayım...

Benim niyetim bahsettiğiniz potayı kırmaktır. Allah'ın izniyle o potaya düşmeyeceğim inşallah.

Saygılarımla

Sonuçlarından sana birkaç örnek kardeşim...

1-Verdiğin cevap doğrudur, bunu okuyan insan da bilir ki, sen doğruyu söylüyorsun. Ama ego tatmin mekanizması senin ile olan yazısal ilişkisini kritik eder ve sana karşı alttan alınma mercileri oluşturulur.

2-Haklısındır, bunu biliyordur eserin sahibi. Ama haklı olmak hiçbir zaman yeterli değildir. Burada şiir ve yazı yayınlar için bu düşündüklerini ilk üye olduğum zamanlarımda ben de düşünmüştüm. Neden ve nasıl geçtin bu düşüncenden diye sorarsan, anlatacağım. Ama şunu ilk önce belirtmek isterim ki, benim bu anlama faslımda kesinlikle herkes gibi olma sıratları yoktur. Burada eserini bırakan insanların ayrı ayrı alemleri var. Burası bir tür platform. Herkes cebindekini bırakıyor masaya/siteye. Ama herkesin kaliteli malı yok. Düşünceleri var, zevkleri var. Kimi yazarlar var ki, daha birkaç öncesinde yazmaya başlamış ve sana şunu da söyleyeyim ki, yaşı ilerlemiş olmasına rağmen bu sitede yazma aşkına tutunup, kendini geliştiren insanlar biliyorum. Kimi de bu aşk ile yansa dahi geliştiremiyor kendini bir türlü. Bu bir iradi seçim. Sana tavsiyem şu ki; kendi eleştirilerini kendi sanatın yapman.

3- Doğruyu bulmuşsun, yanlışları göstererek. Ama her doğru her yerde söylenmez. Burada ki insanların yazdıkları, bir tür hayatları, yaşadıkları ve çoğu da biliyor ki, zaten ben sanatçı filan değilim. Ama ne olursa olsun, bana ilişmeseniz de olur. Ben yazmak ve rahatlamak istiyorum. Bu tür insanlar çoğunluk ve sen bunların dünyalarını yıkmak istiyorsan beni de çağır. Senin gibi alev toplarım benim de var. Ama kıyılmıyor o dünyalara. Bunu okudukça daha iyi anlıyorsun.

4-Sen haklısın! Ama Cemil Meriç'in dediği gibi 'Kütüphaneye dön sen de!'

Bırak herkes arzusunu yerine getirsin. Dar düşünceli olmak değil bu dediklerim, daha geniş düşünmek ve insan kalbi kırmamak.

Sen içindeki kızgınlığı eserlerin ile belirt. Bir şiir yaz, içinde binlerce sanatsız sanatkarlara hiciv olsun. Ama direk söyleyip de kalp kırmaya değmez bu fani dünyada...

Ben çaremi böyle buldum, senin de düşünüp taşınıp, 'tebrikler, ayy çok güzel olmuş' deme potasına düşmeden sanatsal ifadeler ile kendini belirtmeni isterim...

Bir dost:))

Aslında çarem yok. Editör değerlendirmesinden sonra şiirler siteye eklensin diyeceğim ama o da olmaz. Sonuçta editör olanların da ahbabi ilişkileri olacaktır. Baştan sona yanlışlarla dolu şiirleri onlarca kişi mükemmel harika üstad diye yorumluyorsa benim yapacağım şey olayın cereyan ettiği yerde yorumumu acımasızca yapmaktır. Hem şiire hem de yorumlayana. Çare düşünmektense onları çare düşünmeye sevk edeceğim sanırım. Artık ne şekil sonuçlanır bilemem.