Yıkık zamanların sonrasındaydı sana gelişim,sığınmak istedim acılı yüreğine,sarmak istedim dokundukça kanayan yaralarını kendi kırgınlıklarımla…Biz olmak istedim seninle hayata akmak korktuğun kaçtığın yollardan el ele beraberce geçmek belki de…Sen de biraz beni buldum.Birbirimize bağlayan tükenmişliklerimiz hayata dair örselenmişliklerimiz vardı dokundukça acıyan. Ürkek,güvensiz,yaralı,yorgun yüreğine usulca dokunmak usulca okşamak usulca sol yanında iz bırakmak istedim.Ama o kadar kaybolmuştun ki yalnızlığında uzattığım elim her defasında tokat gibi suratıma indi.Ve ben o tokatların acısını bıkmadan usanmadan unutup hep başa sararak sen de kayboldum gönüllü olarak.

Seni tanıyıp sayfalarını çevirdikçe yüreğinin kanadığını kendini kendi kendine öldürdüğünü gördüm ve sen öldükçe inan ben de öldüm. Her acında,her kalbinin sıkışmasında seninle birlikte can verdim ve seninle birlikte tekrar dirildim bıkmadan yılmadan defalarca sana geldim kaçmadan içindeki yoklukta sen olmaya geldim.Aslında anladım seni hep zaman zaman sorgulasam da her şeyin en ağırını yaşamış yüreğin artık daha fazla sancı kaldıramıyordu,tüketmek acıdan kaçmak ve sadece huzur istiyordu ama bunu isterken korkuyordu,daha az yorulmak istiyordun ve sana bunu yaşatacak birilerine açmak istiyordun kilit vurduğun kalbinin kapılarını,yorgun bedenini.Kaçışların bu yüzdendi.Benden,senden,herkesten.

Biliyorum yeni bir heyecana geç kalmış hissettiriyordu yorgun yüreğin…Bir yola başlayıp o yolun sonunda tekrar yanılma kaygısı güçsüzleştiriyordu seni.Benden alıp götürüyordu bu gelgitlerle dolu duygular seni.Bi bakmışım çok uzağıma düşmüşsün bi bakmışım yanı başımda bulmuşum seni. Hayata dair tüm kaybedilmişliklere ve seni bu korkulara iten tüm yanılgılara inat uzağımdayken bile hissedeceğim seni ta ki sen tüm kaygılarından sıyrılana kadar.
Şimdi ben yeni bir roman yazıyorum bize dair,hiç sonu gelmeyecek bir roman… Bu hikayeyi baştan yazıyorum seninle.Kaybolduğun parantez içlerinden çıkarıp özelleştiriyorum seni sıcacık sevgimle.Lütfen sıyrıl o karanlık kör kuyudan,korku dolu ruhundan çık nolur.Uzattığım eli tut bak göreceksin hiç bi şeye geç kalmadın henüz ve sana güvendiğim kadar kendine güvendiğinde başarmış olucaksın.
Ben hep bekliyor olacağım.Yaşanılası güzel günlere hevesle ümitle yelken açtım,bizi bekliyor yelkenli..Rüzgar başka yönden esecek bu defa…Hadi gel artık!