Ey gönül dostu,Umut olmadan,umulmadan yaşamak yok sanırım. Kimki hiç ümidi , umudu olmadan yürür yolları,alır nefesini,bakar nesneye boş gözlerle , amaçsızdır çünkü.

Balık dahi olsa beslenen yada bir çiçek değil ki sevdiğin insan olmasa bile solmasın ister,ölmesin ister o gözler,ilk bahar geldiğinde umut eder acsın begonyaları,menekşeleri gibi.

Umut ; Söylerken bile içimizde bir kıpırtı oluşturur. Varsın umutlarınızı kıranlar olsun. Yada sizin umut ettiğiniz şeyle alay eden. Ne farkeder sizce ? Ne eksiltir ruhunuzun kabından.

Hayata umutla bakın, öncelikle kendinizi sevin. " Ben önemliyim " demeyi öğrenin. Siz kendinizi küçümserseniz hayatta sizi küçümser.

Hayatta nefes aldığımız sürece umut edip,hayaller kuracağız elbetteki,sakın inanma saçma diyenlere,bilki onlarda mutlaka hayal kuruyor,gördükleri bir rüyanın etkisinde dalıp gidiyorlar,benim, onun ,şunun senin gibi ey dost..


Leyla GÖGER 2009