Tüm masalların sonunda gökten üç elma düşer, sonu ise hep ’aşk olsun’la biter...hayatı onikiden vurmak için yola çıkan birinin ok yaydan çıktıktan sonra hedef tahtasının kendisi olduğunu anlaması gibi bir şeydir harcandığıyla kalan emekler....
Düşe düşe öğreniyor insan, önemli olanın "düşmek" değil de "kalmak" olduğunu , bu nedenle düşmek’ten değilde kalkamamak’tan korkmalıyız.İnsan; zihin, beden ve ruh üçlemesinden oluşuyor ve gökte ya da yerde olmayı kendisi seçiyor ,hayatımızın bütün sorunları, sahte kimliğiniz tarafından üretilir çünkü gerçek acıdır ve egolarımız kaldırılamıyacak acı gerçeklerin tüm çıplaklığını örter ...
İnsan kendi seçimlerinde özgürdür ve karşımıza çıkan sonuçları yaratan da bu seçimlerdir. sürüngen beynimizin aşşağalık oyunlarıdır bir nevi.Doğrusunu bildiğimiz halde yanlış yapmamızda bu yüzdendir..
Dolayısıyla hayatı vurmaktan ziyade vurulmamayı tercih etmeli yönümüz kendinizde olanın en iyisini sunduğunda ve mutlu olduğumuzda şikayet eden değil müteşekkir olan benliğin zevkini yaşarız...
Bir tür keşif yolculuğudur hayat, Eğer bu yolculukta yarı yoldan dönerseniz, bir kurban olarak kalmaya devam edersiniz kurbanların hep bir mazeretleri vardır. Onlara sıkıca tutunurlar.Toplumların gelişmemeside buna bağlıdır bir nevi hastalıktır bu bahaneler sürekli duraklamaları yaratırken saplanıp kalırız geriliyerek....

berrin korkmaz