[

kalin ]

hayrettin taylan


Vazgeçilmezliğin mabedine senli tümceler zincirlemesi zenci özlemlerimle yazılıyor.
Y/aralı ufukların gizli öznesi sensin. Ruhu zedelenmiş bir ceylan gibi çöllerimden kaçıyorsun.
-Kızıldeniz nemli gözlerini soruyor. Hani yalnız onun Musa’asasıydın. Hani onca “el” sihirbazının ürettiği yılanların, yalanların asası sendeydi diyordu.
-Hani “asan”, hani aşk meleğin.Neden nemli gözleri akıyor akd/enizine.

S/onsuzluğu s’aklıyorsun uzak kalışların can mağarasında.
- Seni soruyor büyük aşıklar
Meşhur öykün çıkıyor:
“Sevdiği kıza kavuşamadığı için çekip gitmek isteyen gence Bilge sorar:
-Mecnun Leyla’sından vazgeçti mi?
-Hayır.
-Kerem ateşten kaçtı mı?
-Hayır.
...-Ferhat dağları delmekten korktu mu?
-Hayır.
-Ya Kocadağlı Ahmet?
Bir süre susup düşündükten sonra genç:
-Onu hiç duymadım ki efendim, deyince
Bilge:
-Tabi duymazsın, o vazgeçti…”
Vazgeçmenin üçüncü boyutunda üçüncü tekil kişinin söylemleri de vuruyor can evimi.Üç bilinmeyenlerin üç boyutlu resimlerinde seni arıyor gibi değilim.
-Pusu kurmuş rüyalarım var.Ya da vicdanım sensizliğin destanını yazıyor.Yeni “manas” sensin.

Bu ç’ağrıların can kalemi sensin. Epik bir yel esiyor,lirik kavuşmaların kavuştaklarında ç/ağlıyor cemi cümlem.
-Kutsanmış gidişlerin iğdişinde beni anlamayan bir sen sureti beliriyor.
Sana kalışın ferfecir demlerinde sözlerin demlemiyor bahtsızlığımı.Yüreğinin süzgecinden geçmiyor sensiz geçen günlerim.
-Yapayalnızlığımın hoyratlarını anlatmıyor bozlaklar. Yar telime uymuyor perilerin nameleri.
-En sevilene en olmak. En sevgiliye en/senden bahsetmek.

P/arantez içlerimi içlerimle dolduruyorum.Bilinmeyenlerin tanımı, eş anlamlı gözyaşlarının anlamı da iç parentezimde.

Hep içimde kalışının can pazarı bugün. İçimde bağıran sey/yar satıcılar.
-Nerdesin diyor. Bu gün var, yarın yok.
İçimde o kadar gizlemişim ki kimse göremiyor,kimse başka aşka satın alamıyor yar.
Tüm yanılgılarım senli yangınlara şifreli.
Tüm vazgeçtiklerim senli “vavlar “ üstüne yazgılı. Dili geçmez zamanların geçmişinde aynan. Şimdiki zaman taramıyor aşk cemalimi.

İşte s’ayıklıyorum geçmişinle şimdilerini.
Y’aram var yar ile.K’aram var senli denizlere.

Sen biliyor musun? Sen ıslanıyor musun bensiz bir hayata.
-Beni çok arayacağına dair içsel dairelerin var.
-Duyuyor musun? Kudurmuş yalnızlıkların iç kurdu iç hesaplamalarımı kemirip duruyor.
-İçi geçmiş bir meyvenin son t/adı olma.
En olmaya kadim ol.
Sen olmaya aşk ol.
Aşk olmaya sen ol.
Olmaya aşk kal.