Biriktirdiğin ilk aşkı yeni ölümsüzlere bırak.Eksik ailenin kurmaca

acılarını.Yanılttığın benliğimi,kıskandığımız o cehennem meleğini,kum adacıkları oluşan

şehri,düşünmekten boğulduğumuz yazıyı...


İçimde’ ki erkeğimin hangisi seninle gözyaşında ? Yüzüm akıp gitti bu

ölümsüz iç sevgililerle.Geceleri hangi insanımı uyandırıp inandırmaya

çalıştıysam,yaşadığımın gerçekliği onlarında gücünü yitirmeme neden oldu.Acı

çektiklerinde hep aynı şeyi söyledim bizimle kader değil diye ve sonra içinde sevgiyi

kötüleştirenlere döndüler.


Uzaklığı gösterdim onlara,tüm deniz fenerlerini.Düşlerinde ne kadar

uzağa gittiyseler istediklerini buldular ama kim geri döndüyse pişmanlık ona yetti bu

gerçek dünyada.


Yüzleştiler hem benimle hem kendilerinle hem de benim sevdiklerimle.Onu

hangim seviyordu.O mezarlarda oynayan yalnız çocuk mu yoksa annesine şikayet

gelmesin diye küöüklerden dayak yine çocuk mu birde şehvetin delicesine başını

döndürdüğü ve inançsızlığıyla...


Yolculuktaydılar bir kayıkta ,ay ışığında.Sonra korkularının asiliği çıktı

önüme ,bana baş kaldırdılar.Bu ,içimden çıkmaya kalkıştılar.Hepsine aynı şeyi söyledim o

kız benim başdündürücü dünyamda ölümden sonra tek duacım diye.