Hayatın sıkıcılığının farkına

Çok geçmeden farkedenlerdenim...

Çoğu zaman kimseye bişey farkettirmedim.

Hep içimde yaşadım

Hep gözyaşlarım içime akıttım.

Bişeylerden kaçıyordum ama

Neyden kaçtığımıda bilmiyordum..

Keşke demeyi hiç sevmedim. Ve hala sevmiyorum.

Özür dilemek O kadar zor bişey değildi.

Ancak yapmadığım şey içinde çok özür diledim.

Herkez yanlışları bende buldu..

Bir cümle kurmaya çalıştım

Bensiz bir cümle..

Ama olmadı....

Her yerde ben vardım

Bir tek kendi içimde yoktum...

Aynaya baktığımda kendimi göremez oldum...


Bana laf söylenmesini kaldıramıyordum..

Kimseye vuramıyor

Anca kendi saçlarımı yolabiliyordum.

Bir gün bir çığlık atmaya karar verdim.

Attım ama kağıtlara..

Avazım çıktığınca bağırdım..

Mürekkebim hiç bitmedi

Çünkü

En iyi arkadaşımdı kalemim ve kağıdım...

Onların haricinde

Her zaman yalnızdım, ve hep yalnız kaldım..


fatih gökgöz 26.05.2011