İÇİMDEKİ ÇOCUK...
Bu gece içimdeki çocuk geldi,oturduk dertleştik eskiyi andık,o anlattı ben dinledim ben anlattım o dinledi.o yine hep gülen yüzüyle duruyordu karşımda ben ise zorla gülüyordum ona eşlik etmeye üzüntümü ona belli etmemeye çalışıyordum.bir an durakladı yüzüme baktı gözlerini gözlerime getirdi anlamıştı.gizlemeye çalışmıştım fakat başaramamıştım.kim üzdü seni kim acıttı yüreğini senin kim akıttı gözyaşlarını?cevap veremedim konuşamadım, ne diyecektimki ona bu dünya sahte insanlarla dolu, iyiymiş gibi görünen sen yokken atıp tutan,menfaat için üç kuruş için,bir parça mal mülk için evladını bile tanımayan insanlarla dolumu diyecektim...sustum çünkü onu üzmeye hakkım yoktu içimdeki çocuk hep mutlu kalmalıydı,onu top peşinde koşan,saklambaç oynayan,körebe oynayan,misket oynayan soba üstünde ekmek pişirip yağ süren ve hep mutlu kalmayı başaran biri olarak hatırlamalıydım...gitmem lazım dedi sen anlatmadın ben anladım dedi.gitme kal diyemedim beni yalnız bırakma diyemedim.giderken her zaman olduğu gibi gülüyordu mutluydu...git çocuk git temiz yüreğinle temiz kalbinle layık olduğun yere temiz dünyana git...yüksel yıldırım