Kur’an ahlakını yaşayan insanın adalet anlayışında kişisel çıkarlar, dostluklar, arkadaşlıklar, akrabalıklar, insanların fiziksel farklılıkları asla etkili olmaz. Kararları yalnızca haktan ve doğrulardan yanadır. Kuran ahlakının tam olarak yaşandığı toplumlarda gerçek adalet ve güvenin hakim olacağı çok açıktır. Çünkü yalnızca içinde Allah korkusu taşıyan ve hesap günü Rabb’inin huzurunda yapayalnız sorgulanacağının şuurunda olan insan gerçek adaleti sağlayabilir.

Allah birçok ayette insanlara adaletin ayakta tutulmasını buyurur. Nisa Suresi 48. ayette "insanlar arasında hükmedildiğinde adaletle hükmedilmesi” bildirilir. Kuran’da adaletin tam bir tarifi yapılır, iman sahiplerine kişiler ve olaylar karşısındaki davranışları ve adaletin nasıl uygulanacağı bildirilir. Bu müminler için Allah katından çok büyük bir kolaylıktır. Bu sorumluluğun bilincinde olan samimi müminler, Allah’ın rızasını kazanmak ve huzur, güven, barış içinde yaşayabilmek için insanlar arasında adaleti eksiksizce uygulamakla sorumludurlar.

Allah’ın Kuran’da emrettiği adalet, tüm insanlar arasında eşit olarak uygulanır. Yer, zaman ve kişilerin dil, din, ırk ve etnik kökenlerine göre değişmez. Oysa bugün birçok yerde insanlar ırkları ya da tenlerinin rengi nedeniyle zulme uğratılmaktadırlar. Kur’an’da farklı halklar yaratılmasının hikmetlerinden birinin, insanların "birbirleriyle tanışmaları" olduğu haber verilir. Farklı ırk ve milletlerin bulunmasının bir amacı, çatışma ve savaş değil, kültürel bir zenginliktir.

Bu çeşitlilik Allah’ın yaratmasındaki bir güzelliktir, bir renktir. Taşıdığı hiçbir özelliği insana üstünlük kazandırmaz. Bu farklılıklar Allah Katında önemli değildir. Üstünlük yalnızca takva ile, yani Allah korkusu, Allah sevgisi ve O’nun sınırlarını korumadaki titizlik iledir.