Bak en baştan söyleyeyim;
Nerede o eski günler diye sorma sakın.
O eski günler yok artık!
Mahallelerde, köylerde, kasabalarda, her bir sokak aralığında
Gazozuna maç yapan,
İki tane küçük kaya parçasıyla kale yapıp,
Sonra üstünden mi geçti yanından mı problemiyle kavgaya tutuşan,
Hani topun sahibi olduğu için o gün her dediğini yaptıran,
Kadroları kuran, aynı zamanda hakem olan,
Ve topla en az sektirenin kaleye geçtiği oyunlarda,
Sektirmesine gerek olmayan çocuklar da yok artık..
Eğer çift kale maç için bir kişi eksikse devreye girip,
Hem kaleci hem oyuncu olan çocuklar,
Tabi bu arada havası iner diye dışarıda bırakmaya kıyamadığımız,
Plastik, yumurta toplarımız da yok artık..
Artık taç kullandığında “Ben dokunmadan dokunamazsın!” kuralını hatırlatmak için
Avazı çıktığı kadar bağıran çocuklar,
Gol yiyince kendini avutmak için “Atan alır!” deyip,
Golü atanı uzaklaşan topu almaya gönderen çocuklar,
Oyunun en zevkli anında gelip “At bakayım abinin kıllı göğsüne!” diyen,
Mahalle ağabeyleri de yok artık..
Eskiden takım kurmak bile ne zor işti!
Aldım verdim hesabıyla iki kaptan sırayla birer arkadaşını seçer,
Ama Ali’yi seçse Ahmet’in kalbi kırılacak diye de çekinirdi..
Ya bugün?
Bugün mü nasıl?
Bugünse insanlar öylesine gruplaşmış, öylesine ötekileşmiş ki,
Mahalle maçı yapalım desek, takım kurmak pek de zor olmasa gerek..
O eski günlerde,
Aynı alanda dört takım bulunur, iki farklı maç oynanırdı,
Lakin yinede çocuklar, gençler pürneşe içinde kaynaşıp eğlenirdi..
Taa ki bugüne kadar...
Şimdi değil çocuklardan oluşan dört takım bir sahayı paylaşabilsin,
Dört yetişkin bir okey masasını paylaşamaz olmuş..
Sen yine beni dinle!
Ve “Nerede o eski günler?” diye sorma!
Sakın anılarında o eski günleri arama!
Hani bir zamanlar bir çocuğun cipslerin içinde tasoyu aradığı gibi..
Emin ol, her bir eskiyi arayış,
Topun yarısının taşın üstünden geçip de gol değeri kazanamaması gibi,
Sana da hiçbir şey kazandırmayacaktır..
Ve yine kampanya tarihinden sonra bulduğumuz;
“Bir adet bedava futbol topu kazandınız “ yazan gazoz kapağı gibi…
Velhasıl,
Üç kornerin birikip de bir penaltıyla cezalandırılması gibi,
Sende kaybolup giden her bir değeri düşünüp,
Kendinde bir yara açma eskiye dönük…
-Halis İPEK-